Czym jest krytyka i dlaczego różni się od hejtu pisałam tutaj. Dzisiaj chciałabym się skupić na sposobach radzenia sobie z nią. Dr Julie Smith w swojej książce „Jak zmienić złe dni na lepsze” podsuwa nam kilka rzeczy, na które powinniśmy zwrócić uwagę. m. in.:
rozwijanie umiejętności radzenia sobie z krytyką i skorzystania z niej (przy jednoczesnym zachowaniu poczucia własnej wartości),
przyjęcie otwartej postawy, która wspiera nasze postępy, dając sobie przestrzeń do popełniania błędów i uczenia się na nich,
ignorowanie krytyki odzwierciedlającej wartości innej osoby, które nie muszą lub nie są zbieżne z naszymi wartościami,
wybranie opinii, które są dla nas wartościowe i nad którymi warto się zastanowić i odpuszczenie pozostałych.
Co ja, w kwestii krytyki, mogę dodać od siebie po kilku latach w sieci to:
Zachowaj spokój. Krytyka może być bolesna, ale pamiętaj, że nie zawsze musi mieć rację. Przejrzyj komentarz lub sugestię i spróbuj zrozumieć, dlaczego została ona wyrażona. Czy ma ona uzasadnienie? Czy jest na miejscu? Czy może być ona konstruktywna? Jeśli tak, zastosuj ją do swojego rozwoju.
Bądź otwarty na krytykę. To może dostarczyć wartościowych wskazówek i sugestii, które pomogą Ci stać się lepszym w tym, co robisz. Pamiętaj, że krytyka nie jest atakiem osobistym i może być skierowana na konkretne aspekty Twojego działania, a nie na Ciebie jako osobę.
Spróbuj spojrzeć na krytykę z innej perspektywy i zastanów się, jakie korzyści mogą wyniknąć z uwzględnienia jej w swoim działaniu.
Ucz się na błędach. Krytyka może być trudna do przyjęcia, ale może też dostarczyć cennych lekcji. Spróbuj zrozumieć, co poszło nie tak i co możesz zrobić, aby uniknąć tego w przyszłości. Wykorzystaj ją do swojego rozwoju.
Znajdź wsparcie. Krytyka może być trudna do przyjęcia, ale pamiętaj, że nie musisz radzić sobie z nią sam. Szukaj wsparcia wśród rodziny, przyjaciół, mentorów lub specjalistów. Porozmawiaj z nimi o swoich obawach i trudnościach, a być może otrzymasz cenne rady i wskazówki.
Jeśli to hejt/przemoc słowna, obierz strategię, która jest najlepsza dla Ciebie. Możesz zignorować, zgłosić, zablokować osobę lub (kulturalnie) odpisać (ja preferuje konfrontację w formie sarkazmu). W przypadku przemocy, możesz zgłosić ją na policję. Pamiętaj, że hejt świadczy o osobie, która go wyraża, nie o Tobie. Każdy człowiek jest wartościowy i ma coś wyjątkowego do zaoferowania. Twoje umiejętności, pasje i doświadczenia sprawiają, że jesteś cennym elementem społeczeństwa. Każdy z nas ma swoje mocne strony oraz obszary, w których może się rozwijać i osiągać sukcesy.
https://streskiler.pl/wp-content/uploads/2023/02/Kilka-sposobów-na-radzenie-sobie-z-krytyką-1.png600600Magda Grzeszykhttps://streskiler.pl/wp-content/uploads/2020/05/StresKiler-logo.pngMagda Grzeszyk2023-02-22 10:11:252023-02-22 10:11:44Sposoby na radzenie sobie z krytyką – wg dr Julie Smith
W jednej z moich insta-ankiet 46% mojej społeczności odpowiedziało, że spotyka się z hejtem kilka/kilkanaście razy w tygodniu i 52% z nich raczej kiepsko sobie z nim radzi.
Co zrobić, gdy hejt dotyka Ciebie? Gdy opublikujesz wpis, zdjęcie lub film, który zostanie prześmiewczo, poniżająco, wulgarnie lub agresywnie skomentowany? Jak odpowiedzieć na atak słowny, by wyjść z tego z twarzą? I czy w ogóle odpowiadać na małostkowe i krytykanckie komentarze?
Z tego artykułu dowiesz się, jakie są moje odpowiedzi na powyższe pytania.
Od dawna chciałam poruszyć temat hejterskich komentarzy (dalej zwanych „hejtem”) umieszczanych w Internecie, bo mam poczucie, że jest mało odpowiedzi na temat tego, jak sobie z nim radzić. Przewijają się dwie główne: blokować i ignorować. Ja nie do końca się z tym zgadzam, nie w każdym aspekcie. Ten artykuł rozbiera hejt na czynniki pierwsze i wskazuje moje techniki radzenia sobie z nim. Z tego wpisu dowiecie się m.in.:
Jestem marketerką, kreatorką i konsumentką treści. Zawodowo zajmuję się tworzeniem strategii, postów i reklam w social mediach dla różnych marek, a prywatnie często udzielam się na facebookowych grupach dot. sprzedaży samochodów i nieruchomości. Prowadzę też profile „StresKiler” na Facebooku, Instagramie, Pintereście.
W pracy i na większości mediów społecznościowych korzystałam z wielu polecanych rozwiązań do walki z hejtem: ignorowałam, usuwałam i ukrywałam komentarze, konfrontowałam się (często nieudolnie) i blokowałam hejterów. Niektóre zabiegi pomagały, ale niektóre sprawiały, że czułam się z tym fatalnie. Gdy usuwałam komentarze, czułam, że ktoś mnie krzywdzi, a ja nie mogę na to odpowiednio zareagować. Nie rozumiałam tego, jak ignorowanie ma załatwić sprawę, skoro czuję niepokój i nawracające natrętne myśli.
To, co tutaj przedstawię, to tylko moja strategia. Nie mówię, że jest dobra dla wszystkich. Jest dobra dla mnie i opracowana na bazie moich doświadczeń. Wiem, że w silnych emocjach ciężko jest podejmować decyzje, dlatego pomyślałam, że zbuduję coś obrazowego, a zarazem konkretnego, czyli streskilerową strategię na hejt. Wierzę, że Wam również może się przydać, ale zachęcam do przemyślenia tego tematu samodzielnie.
Chcę, aby dla każdego twórcy (małego i większego) hejt był odczuwany, jak ukłucie komara (nieprzyjemne, dokuczliwe, ale do zniesienia), a nie powodował ataków lęku, potliwości, stresu i poczucia, jakby ktoś kopnął nas w brzuch.
Chcę, żebyś wiedział/a, że jesteś wartościowy/a (nikt nie może tego zmienić) i nigdy, nigdy, nigdy nie jesteś w tym sam/a. To, że nie umiesz radzić sobie z hejtem nie oznacza, że jesteś słaby/a. Spójrzmy prawdzie w oczy – hejt to „miękka” postać cyberprzemocy. Jeżeli hejt powoduje, że czujesz się źle, możesz zgłosić ten problem do administratorów serwisu, opiekunów lub zasięgnąć indywidualnej porady psychologa. Jest wiele osób i instytucji, które chętnie i bez oceniania pomogą Ci przez to przejść.
StresKilerowa strategia na hejt
Po przydługim wstępie lecimy dalej. Oto mój algorytm na hejt.
1) Jaki mam humor?
Zanim w ogóle usiądę do czytania komentarzy w mediach społecznościowych, biorę oddech i zastanawiam się, jak się teraz czuję w skali 1 do 10 (gdzie 1 – bardzo źle; 10 – bardzo dobrze). Jeżeli jestem w przedziale 1-6 to w ogóle nie włączam mediów społecznościowych. Zastanawiam się natomiast, co jest przyczyną takiego samopoczucia i jak mogę je poprawić. Poświęcam ten czas, by zadbać o siebie najlepiej, jak potrafię. Fejsbuki mogą poczekać. W myśl za tym, jeżeli jestem w przedziale 7-10, to przyzwalam sobie na kontakt ze światem wirtualnym. Taki zabieg chroni mnie przed pogorszeniem sobie humoru + pozwala realistycznie spojrzeć na rzeczywistość. Nie wiem, jak Wy, ale ja jak jestem niewyspana i głodna, to wszystko wydaje mi się 2x bardziej drażniące.
2) Jak się czuję z tym, co przeczytałam?
Czytam komentarze i najpierw odpowiadam na te przychylne, aprobujące, pytające. Jeżeli natrafiam na konstruktywną krytykę, zastanawiam się nad tym, co mogę zmienić, wyciągam wnioski i odpisuję. Jednocześnie obserwuję, jak się czuję, z tymi, w których osoby wyrażają swoje nieprzychylne opinie, nieproszone rady, uwagi i dezaprobatę. Potem zastanawiam się, czy dana osoba jest życzliwa i kompetentna? Co jej komentarz mówi o niej samej? Czy mówi o mnie, czy o temacie, który poruszam? I najważniejsze – chwila do refleksji nad swoim postem/wpisem – bo być może (choć nie miałeś takiego zamiaru) kogoś uraził. Jeżeli na trafiam na krytykujący lub/i krzywdzący komentarz lub inny, z którym czuję się dziwnie, nieswojo, źle idę do pkt. 3.
3) Chwila na ochłonięcie
Zanim zareaguję, sprawdzam swój stan emocjonalny i fizyczny. Ma tutaj miejsce metoda pauzy – przed reakcją, zastanawiam się, jakie towarzyszą mi emocje. Co się dzieje w moim ciele? Czy czuję adrenalinę, napięcie, nudności, poczucie winy, wstyd – jakbym zrobiła coś złego? Jeżeli tak, moje ciało i emocje mówią mi, że nie jestem bezpieczna.
Złość i gniew, lęk, strach nie zawsze są dobrymi doradcami. Staram się więc je zauważyć i zaakceptować. Poświęcam kilka minut na oddychanie. Nie podejmuję emocjonalnych decyzji, bo po dłuższym przemyśleniu mogę zdać sobie sprawę, że nie warto odpowiadać. Naprawdę lepiej poczekać, niż odpisywać w emocjach, a potem to kasować (coś o tym wie Kanye West 🙂 Trzymam się więc strategii i przechodzę do pkt 4.
4) Zaczynamy od piramidy (hierarchia krytyków)
Gdy zrobiłam sobie przestrzeń do działania, mogę podjąć następne kroki. Idąc za pomysłem Ann Friedman[1], stworzyłam swoją Hierarchię Krytyków. Celem piramidy jest przedstawienie hierarchii autorów wszystkich nieprzychylnych komentarzy, z jakimi możemy spotkać się w Internecie. I tak oto, szczera krytyka ze strony przyjaciela nie stoi w parze z oblanym jadem hejtem nieznajomego. Taka segregacja jest mocno obrazowa i mi osobiście bardzo pomaga. Im niżej krytyk znajduje się w piramidzie, tym mniej wartościowy dla mnie jest jego komentarz. Teraz tylko pytanie, jak nisko jest Twój krytyk w tej hierarchii? 🙂
5) Hejtrix – czy to krytyka, cyberprzemoc, czy hejt?
Skoro już wiem, z kim rozmawiam, mogę teraz przejść do sklasyfikowania danego komentarza. Gdy to określę, łatwiej mi podjąć odpowiednie działanie. Wobec tego narysowałam swój Hejtrix – czyli sieć krytyki. Spoglądam na grafikę i wiem, gdzie go przyporządkować. Warto wiedzieć, że nie każdy jest mistrzem w tworzeniu słów. Surowy komentarz nie musi być krzywdzący i szkodliwy. Można rozważyć to, co chciał przekazać autor i wyciągnąć z tego lekcję. Pytanie pomocnicze przy tym puncie: jakie twoim zdaniem intencje stoją za tym komentarzem?
6) Co odpowiedzieć na hejt? Odpisać, czy nie odpisać – oto jest pytanie.
Gdy już przyporządkowałam komentarz, mogę wybrać reakcję. Dobrze wiedzieć jest, jakie w ogóle mamy opcje. Wypisałam je poniżej.
Podstawowe reakcje na #nieprzychylny komentarz:
zignorować
zgłosić komentarz
usunąć lub ukryć komentarz (w niektórych mediach społecznościowych jest opcja ukrywania)
zablokować osobę
odpisać na komentarz publicznie
odpisać na komentarz w wiadomości prywatnej (na priv)
w ogóle wyłączyć możliwość dodawania komentarzy pod swoim filmem lub postem
podjąć czynności prawne
Ja, wybrałam dla siebie następujące reakcje. Wszystko, co poniżej jest subiektywne i relatywne, ale na tej podstawie możesz przygotować swój Hejtrix i odpowiednią dla siebie strategię:
Teraz krótko wyjaśnię ten obrazek i skróty myślowe:
*piszę priv = kontaktuję się w wiadomości prywatnej
CYBERPRZEMOC
gdy komentarz jest szkodliwy, agresywny lub wulgarny i nieracjonalny – jak: zastraszanie, poniżanie i szykanowanie – takie działanie zazwyczaj jest karalne, a wówczas mamy prawo zgłosić do do organów ścigania; wpierw trzeba jednak zabezpieczyć dowody, dlatego robię zrzut ekranu, następnie kontaktuję się ze sprawcą w wiadomości prywatnej, przedstawiając mu sytuację i moje oczekiwania, jeżeli to możliwe to zgłaszam do administratorów serwisu daną osobę i jej komentarz lub, gdy mam taką możliwość, blokuję ją i usuwam lub ukrywam komentarz sama.
Jak widzicie na grafice, jest cienka granica między cyberprzemocą a hejtem, bo wg mnie hejt się w dużej mierze do cyberprzemocy się zalicza. Jednak wciąż jest on jej „lżejszą” formą, a niektóre jego formy nie są (jeszcze) karalne, dlatego rozdzielam te dwie rzeczy.
Rozwiązanie: robię screena, konfrontuję się w wiadomości prywatnej, blokuję osobę, zgłaszam i//lub usuwam lub ukrywam komentarz
HEJT
gdy komentarz jest nieracjonalny, a do tego: złośliwy, obraźliwy, zaczepny, wrogi, arogancki, uszczypliwy, drwiący, manipulujący, szydzący, ośmieszający, pogardliwy;
Rozwiązanie: odpisuję na komentarz (gdy budzi on we mnie nieprzyjemne uczucia) lub ignoruję i usuwam komentarz (gdy jest dla mnie „jak ugryzienie komara”, nieprzyjmeny, ale raczej obojętny); jeżeli ktoś hejtuje regularnie, to uznaję to za stalking i postępuję wg cyberprzemocy
ATAK SŁOWNY
gdy komentarz jest szkodliwy (j.w), ale jest rzeczowy, logiczny; ktoś mógłby to również nazwać hejtem, ale ja postanowiłam się to rozdzielić dla własnej wygody; Czy komentarz może być agresywny i rzeczowy? Wydaje mi się, że tak, np. gdy ktoś odnosi się do faktów w wulgarny sposób. Przykład? „Według danych GUS ceny produkcji sprzedanej przemysłu w kwietniu 2021 r. wzrosły w stosunku do marca 2021 r. o 0,5 %. Naucz się myśleć logicznie, baranie jeden.”
Rozwiązanie: konfrontuję się w wiadomości prywatnej i usuwam komentarz lub odpisuję na komentarz (w zależności od relatywnej i subiektywnej szkodliwości komentarza)
KRYTYKANCTWO
gdy komentarz jest nieracjonalny, niemerytoryczny, ale nieszkodliwy i nieagresywny; krytyka dla krytyki
Rozwiązanie: ignoruję
KRYTYKA
gdy komentarz zawiera krytykę lub konstruktywną krytykę, jest racjonalny, merytoryczny; może być oschły lub życzliwy, ale jest raczej nieszkodliwy i nieagresywny;
Rozwiązanie: odpisuję na komentarz (jeśli uważam, że ktoś może mieć rację,biorę to pod uwagę)
Dlaczego odpisuję na hejterski komentarz?
Przede wszystkim dlatego, że wcześniej czułam się źle ignorując krzywdzące komentarze. Miałam wrażenie, że moja bierność służy napastnikowi, a mnie nie przynosi żadnej korzyści – wręcz przeciwnie. Czułam, jakby ktoś mnie kopał w brzuch, a ja udawałam, że nic się nie stało. To nie działało, a alternatywą była konfrontacja.
„Poczucie niemożności właściwego zareagowania na przemoc innej osoby wobec nas napełnia nas frustracją, niepokojem, nieraz rodząc urazę.”
„Toksyczni ludzie” B.Stamateas
Wyszłam z założenia, że musimy wiedzieć, kiedy milczymy z mądrości, a kiedy ze strachu przed konfrontacją i wyrażeniem tego, co czujemy. Podjęłam decyzję, że dopiero, gdy wyrobię sobie grubą skórę, niektóre z nich będę ignorować i usuwać (a osobę zgłaszać). Doszłam do wniosku, że brak reakcji na hejt jest cichym przyzwoleniem na takie zachowanie i w pewnym momencie krzywdzenie może stać się „normalne”.
„Gdy większość z nas tylko biernie przygląda się temu, co robią hejterzy, ich zachowania stają się normą społeczną. Im zależy na publiczności, na poklasku. Dopiero jeśli tego nie dostaną, mogą dać za wygraną”
dr Wójcik psycholog z Uniwersytetu SWPS Katowice; za swps.pl
Od kiedy konfrontuję każdy szkodliwy dla mnie komentarz, zauważam jak buduje mi się odporność na hejt. Przestałam się bać konfrontacji z hejterami i wyszłam ze schematu ofiary. Nadal towarzyszą mi nieprzyjemne uczucia, ale nie wpływają na mój dzień i ogólne samopoczucie.
Myślę, że ważny był tutaj również sposób konfrontacji. Czytajcie dalej.
Konfrontacja, czyli jak odpisuję na komentarz
Konfrontację z hejterem musimy zrobić umiejętnie, inaczej możemy osiągnąć odwrotny skutek – w myśl: To, co karmimy, rośnie, a to, czemu nie dajemy uwagi, umiera. Chodzi o to, by zareagować na krzywdę i jednocześnie uciąć dyskusję (a przy okazji nie przejąć negatywnych emocji od hejtera).
Cel konfrontacji:
podjęcie reakcji na krzywdę,
zamknięcie dyskusji i ucięcie tematu,
skłonienie hejtera do refleksji, by następnym razem zastanowił się dwa razy, zanim napisze komentarz,
przećwiczenie swojej kreatywności i w długim terminie zwiększenie odporności na hejt.
Celem nie jest:
wejście w pyskówkę,
wyżycie swoich negatywnych emocji na hejterze,
udowadnianie obcej osobie swojej wartości (która nie podlega negocjacji),
ściągniecie atencji całego świata na tę osobę.
„Patrz… ale głupi jest ten hejter” – kiepską opcją jest również rozgadywanie wszystkim wokół tego, co ktoś mi napisał. Próbowałam, ale to działa na mnie odwrotnie. Poświęcanie mu dodatkowej uwagi i obgadywanie tego, co się stało nie niesie żadnych korzyści. Konfrontacja sprawia, że oddaję energię tam, gdzie została wydana. Potem zajmuję się ważniejszymi sprawami.
Rodzaje konfrontacji + przykłady
1) neutralna dla cyberprzemocy, ataku słownego lub krytyki
używam jej w wiadomości prywatnej lub w komentarzu w celu konfrontacji na zasadach Porozumienia Bez Przemocy:
„Twój ostatni komentarz „…” jest dla mnie krzywdzący, a zależy mi na zachowaniu dobrej i przyjaznej atmosfery na moim profilu. Czy mógłbyś go usunąć?”
używam jej w komentarzu w celu ucięcia tematu:
„Ja uważam inaczej”
„To Twoja opinia.”
„Dziękuję za Twoją opinię.”
„Doceniam Twoją perspektywę”
używam jej w wiadomości prywatnej do przekazania suchych faktów:
„Zostałeś zablokowany za używanie wulgaryzmów.”
„Zrobiłam screen tego, co napisałeś. To, co robisz, to cyberprzemoc, która jest karana art. 190a K.k. Proszę o natychmiastowe usunięcie komentarza.”
„Zgłaszam ten komentarz do administratorów serwisu, a Ciebie blokuję”
„Usuwam Twój komentarz, a Ty jesteś oficjalnie zablokowana.”
2) humorystyczna/sarkastyczna dla hejtu lub ataku słownego
używam jej w odpowiedzi na hejterski komentarz, jest to dla mnie najlepsza metoda na konfrontację, gdy komentarz jest uszczypliwy lub krzywdzący
Taka konfrontacja składa się zwykle z dwóch części:
I – potraktowanie komentarza z dystansem i potwierdzenie „zarzutów” (jeśli są) oraz
II – ironiczne odniesienie się do niego. Taka mieszanka zazwyczaj świetnie ukraca dyskusję. Po pierwsze dlatego, że gdy potwierdzam słowa hejtera, zabieram mu amunicję do dalszej dyskusji (co może mi jeszcze zrobić skoro potwierdziłam to, co napisał). Po drugie uwidaczniam jego hucpiarstwo i brak klasy, więc być może w przyszłości zastanowi się zanim cokolwiek komukolwiek napisze. Przykłady:
„Masz staro wyglądające ręce” – „Tak, może dlatego, że często wyciągam je do pomocy innym. Jak tam Twoje?”
„Tym postem zniszczyłaś wszystko. Myślałem, że jesteś atrakcyjną kobietą. Już tak nie myślę.” – „O nieee! Jak to? Przecież istnieję tylko po to, by Cię zadowalać. Co ja teraz pocznę?!”
„Żałosna jesteś, co to wgl za zdjęcie” – „Może jestem, ale potrafię pisać „w ogóle”„
„Wiesz, że w tym kostiumie widać ci cycki? hahah” – „Tak. Nie ma za co.”
Można zastosować w odpowiedzi tylko drugi punkt i użyć silnego sarkazmu:
„Jak widać, kobiety nie są śmieszne” – „Może zmienisz zdanie, gdy któraś zdecyduje się z Tobą porozmawiać.”
„Idioci w tym kraju też są potrzebni.” – „Nie są, ale chyba właśnie znalazłem jednego”
„Jeśli nie masz kumpli, to nie jesteś introwertykiem, tylko problemem.” – „powiedział asstrowertyk :)”
Kojarzycie lekcję obrony przed czarną magią z 3 cz. Harrego Pottera? Ten moment, gdy prof. Lupin naucza, jak bronić się przed boginami? Bogin to stwór przyjmujący postać największego lęku osoby, która go widzi. Uczniowie Hogwartu konfrontowali się z nimi za pomocą zaklęcia Patronus i zmieniali sens kreacji stwora na humorystyczny. I tak: przed Neville’m pojawił się bogin w postaci Snape’a, którego uczeń zaklęciem przebrał w suknię swojej babci. Przed Ronem zaś wyskoczył wielki pająk, a ten zaklęciem założył mu rolki powodując, że stawonóg nie mógł chodzić.
Myślę, że to trochę oddaje postać i sens tej konfrontacji z hejterskimi komentarzami. Nie chodzi o wyśmianie, lecz okraszenie ironią i nutą humoru czemuś, co nas stresuje i niepokoi.
3) poważna dla cyberprzemocy, hejtu lub ataku słownego
używam jej, gdy wyłącznie wtedy, gdy ktoś realnie szkodzi wizerunkowi (pomówienie, zniesławienie, zastraszanie); mówi kłamstwa na mój (lub mojej marki) temat lub narusza moje prawa autorskie, wówczas traktuję to poważnie, włączam w sytuację prawnika, a sprawa przybiera na formalności;
najmniej lubiana metoda, bo nieumiejętnie prowadzona może podsycić hejt zamiast go ukrócić; pożera też mnóstwo czasu, pieniędzy i energii
przykładem może być głośna sprawa Dody:
Zdaje mi się, że wszystkie rodzaje konfrontacji zawierają element akceptacji – akceptacji sytuacji (tego, że ktoś *tak* o mnie myśli i *tak* o mnie napisał) i jednocześnie akceptacji siebie ze wszystkimi wadami i zaletami (bo moja wartość nie podlega negocjacji). Piszę tak, bo zauważyłam, że odpowiadanie na komentarze było dla mnie swoistym ćwiczeniem rozwojowym. Im więcej odpowiedzi, tym większa pewność siebie mi towarzyszyła i jednocześnie mniejszy stres. W tej chwili niektóre komentarze już nawet zaczynam ignorować, bo są dla mnie jak ugryzienie komara (a to było moim celem).
Doza empatii dla hejtera + autorefleksja
W różny sposób próbowałam sobie tłumaczyć zachowanie hejterów (Dlaczego hejtują?).
Jest mało badań na ten temat, dlatego dużo sama nad tym rozmyślałam i postawiłam kilka hipotez (abstrahując od poważnych zaburzeń, przemocy i patologicznych zachowań). Wydaje mi się, że każdy z nas tkwi w swoim porządku świata i gdy poznajemy coś nowego, innego; coś, czego nie rozumiemy – to budzi w nas lęk i strach. Wówczas mamy trzy główne ścieżki reakcji – atak, obojętność lub próba zrozumienia. Niektórzy tkwią w schemacie ataku. Na nowe lub niezrozumiałe dla nich rzeczy i punkty widzenia zawsze reagują atakiem, czego wynikiem jest hejt. Schemat ataku można zmienić na próbę zrozumienia, ciekawość, ale do tego potrzebna jest otwartość na innych.
Czasami też wyobrażam sobie hejterów, jako złe postaci z bajek/kreskówek. Wierzę, że hejterzy nie są źli do szpiku kości, jednak są toksyczni (ich zachowanie jest). Moim zdaniem warto wypracować sobie nastawienie, że hejt jest ich problemem, nie moim. To ich emocje zamieniły się w czyn, jakim jest hejterski komentarz, nie moje. To ich ból, nie mój. To ich problem, nie mój. Gdy w ten sposób przypisuję odpowiedzialność łatwiej mi dojść do czegoś najważniejszego – współczucia. Mogę wówczas zadać sobie pytanie: Przez co przechodzi ta osoba? Dlaczego musi coś takiego powiedzieć, żeby poczuć się lepiej? To pomaga się też zdystansować emocjonalnie od sytuacji i nie brać hejtu do siebie.
Tu też może nastąpić autorefleksja – Czy ja kiedykolwiek byłam hejterem? Na pewno. Chociażby jako dziecko, by sprawdzić, co się stanie, gdy postąpię w taki sposób. W życiu dorosłym, każdy musi sam zrobić sobie rachunek sumienia. Jeśli dojdziemy do wniosku, że nasze zachowanie może być toksyczne dla drugiej osoby, warto się nad tym pochylić. Szczególnie, gdy ma się takie przeświadczenie jak ja – że ludzie szczęśliwi nie hejtują, nie mają po co i nie tracą na to czasu.
Jeżeli nam zdarzy się napisać nieprzychylny komentarz, to powinniśmy zastanowić się, co czuliśmy i przez co przechodziliśmy w danej chwili. Metoda pauzy może uratować nas przed czynem, którego możemy potem żałować. Zastanówmy się wtedy – co nas tak poruszyło, że wynikiem jest nieprzyjemny komentarz. Jestem zdania, że na autorefleksję nigdy nie jest za późno. Z czasem może uda się przerobić i zmienić naszą komunikację. To przyniesie korzyści obu stronom.
Kluczem do lepszego życia jest wiedza, ale wiedza o sobie, obserwacja siebie i próba zmiany najpierw siebie samego.
https://streskiler.pl/wp-content/uploads/2021/11/hejtrix.png600600Magda Grzeszykhttps://streskiler.pl/wp-content/uploads/2020/05/StresKiler-logo.pngMagda Grzeszyk2021-11-23 11:45:242022-03-16 20:51:18Jak radzić sobie z hejtem w sieci – strategia StresKilera
Cześć! W kolejnym wpisie, chcę Wam pokazać, jak artyści i celebryci odpowiadają na hejterskie komentarze. W tym artykule zobaczycie, jak hejterom odpowiada m.in.: Rihanna, Kylie Jenner, J. K. Rowling, czy ZAYN. Jeśli dotrwacie do końca, to obejrzycie także film, w którym Angelina Jolie opowiada, jak radzi sobie z hejterami w sieci.
Niestety wszystkie są po angielsku, ale zamieściłam instrukcje, jak przetłumaczyć je sobie na język polski.
Twitter – odpowiedzi na hejterskie komentarze
Kliknij w dany wpis i gdy przeniesiesz się na stronę, skorzystaj z przycisku „Przetłumacz tweeta”, by przeczytać wpis po polsku.
Hejterzy (czasami naprawdę) usuwają komentarze
1. Ciara
Poniższy wpis został skasowany przez hejtera. Jeden z followersów Ciary postanowił wyrazić otwarcie swoją opinię o jej uczestnictwie w pewnym ślubie, pisząc:
🇵🇱 „Ciara. Nie powinnaś tego robić. Za bardzo cię szanujemy. Bycie na gejowskim weselu to jedno, a połączenie ich w parę jest jeszcze większym grzechem. Kochamy cię, ale to jest złe”.
Ciara, która otwarcie przyznaje, że jest chrześcijanką, odwzajemniła krytyczny komentarz:
🇵🇱 „Po pierwsze, chrześcijanie nie osądzają. Po drugie, #MusiszSięUspokoić” – napisała[1].
2. Rihanna
Kolejnym przykładem są wpisy Rihanny. Ten na Twitterze został opublikowany także na Instagramie. Pod nim, wg Metro UK[2], pewien fan napisał:
„Ur forehead shines brighter than my future,”
🇵🇱 „Twoje czoło błyszczy jaśniej niż moja przyszłość”
Oczywiście Rihanna odpisała: „There’s still hope for you then.”
🇵🇱 „A więc jeszcze jest dla ciebie nadzieja”
3. Nickelback
W tyle nie pozostają kapele rockowe. Ten komentarz jest bardziej trollerski niż hejterski, ale i tak go zamieszczę. Nickelback tak odpisał na komentarz (który został już usunięty)[3]:
🇵🇱 Komentarz: „Winię Nickelback”
🇵🇱 Odpowiedź: „My winimy ciebie. Nie jesteśmy pewni za co, ale to na pewno byłaś ty.”
Youtube – Angelina Jolie o hejcie i jak sobie z nim radzić
Na początek – Angelina Jolie o hejcie i hejterach. Przechodząc na YouTube, kliknij w dolnym pasku „napisy”, a następnie ikonę ustawień i wybierz napisy automatyczne, następnie „automatycznie tłumaczone na” i wybierz język polski.
Pozostawiam Wam te wszystkie odpowiedzi do zastanowienia i widzimy się niedługo w kolejnym, ostatnim już artykule o hejcie, w którym przedstawię swoje strategie.
https://streskiler.pl/wp-content/uploads/2021/11/celebryci-odpowiadaja-na-hejt.png600600Magda Grzeszykhttps://streskiler.pl/wp-content/uploads/2020/05/StresKiler-logo.pngMagda Grzeszyk2021-11-08 16:48:572021-11-09 11:21:57Celebryci odpowiadają na hejt – zobacz jak
Powiedzenie „Haters gonna hate”, czyli „hejterzy będą hejtować” lub „hejterzy niech hejtują” weszło na stałe do internetowej nomenklatury. Ale – dlaczego hejterzy hejtują? Przejrzałam Internet, żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie i na przykład:
wyniki małego badania ankietowego „Haters Gonna Hate, Trolls Gonna Troll” zasugerowały mi, że trolling na Facebooku może być motywowany czerpaniem przyjemności z manipulacji innymi[1]. Tylko że… to badanie jest o trollach, a troll nie musi być hejterem. Troll „”zarzuca haczyk”, poruszając kontrowersyjny temat, często niepotrzebnie, aby wywołać kłótnię[2]”, ale nie zawsze hejtuje. Szukam więc dalej.
Trafiam na Twittera Adam Granta, który ostatnio udostępnił ciekawy artykuł naukowy [3] dot. dyskusji na temat polityki. Pięknie, bo co wywołuje więcej nienawiści niż rozmowy o polityce, prawda? 🙂 8 badań, ponad 8 tysięcy osób, wykorzystując międzynarodowe ankiety i eksperymenty behawioralne przyczyniło się do sformułowania wniosku, że wrogie dyskusje polityczne w Internecie odzwierciedlają wrogie zachowanie w ogóle, także offline. Grant pisze wprost: „Internet nie zmienia ludzi w trolle, tylko sprawia, że ich działania są bardziej widoczne.”
Aha, no dobra, grzebię dalej.
Kim są hejterzy?
Widzę badanie polskich naukowców [4] z 2020, którego celem było lepsze zrozumienie, kim są hejterzy w sieci. Bingo! Wzięło w nim udział 94 Polaków, fanów sportu. Czterdzieści sześć z nich wykazywało zachowania szerzące nienawiść*. Z pomocą Google tłumacza, czytam w nim:
„Staraliśmy się zbadać, czy pewne cechy psychologiczne mogą przewidywać zamieszczanie hejterskich komentarzy w Internecie. Nasze wyniki pokazały, że wysokie oceny w podskali Psychopatia były istotnym predyktorem publikowania w Internecie komentarzy szerzących nienawiść; natomiast wiek, płeć, wysokie oceny w skalach: Frustracja, Zazdrość, Narcyzm, Makiawelizm i Satysfakcja z życia były nieistotnymi predyktorami(…). Ponadto wysoki poziom frustracji i niska satysfakcja z życia były wcześniej wiązane z agresją (Valois i in., 2006 ; Breuer i Elson, 2017). Spodziewaliśmy się zatem, że obie cechy będą powiązane z agresją werbalną (hejtowaniem w Internecie), ale w niniejszym badaniu nie zaobserwowano takich związków. Analiza wykazała, że istnieje jedynie słaby, pozytywny związek między zazdrością, a hejterskimi komentarzami(…).”
OK. Klikam jeszcze w artykuł na psycholog-pisze.pl opisujący badania z 2013 [5] dot. osobowości „hejtującej”:
„Badania sugerują, że może to być wynikiem nowego aspektu osobowości: jak bardzo ludzie są predysponowani do lubienia lub nielubienia czegoś, nawet jeśli nic o tym nie wiedzą. By to określić, badacze zapytali osoby badane o wiele różnych rzeczy, które nie były ze sobą połączone. Badacze odkryli wiele wariacji pomiędzy ludźmi, ale na poziomie ogólnym, badani podzielili się na lubiących i hejterów. Innymi słowy, jedni lubią coś, nawet jeśli czegoś nie do końca znają, a niektórzy po prostu wszystkiego nienawidzą. Obojętnie co by to miało być.[6]”
I koniec. Więcej ciekawych informacji nie znajduję. W gruncie rzeczy badań na temat hejterów jest mało. Jeżeli dotarliście do ciekawych źródeł, podzielcie się proszę w komentarzach.
Do wstępnych wniosków każdy z nas może dojść sam. Celowo nie przedstawiam tu pełnej charakterystyki hejtera, ponieważ wartościowych publikacji na ten temat jest nadal za mało. Badania na <100 osobach mogą nam pokazać jedynie wstępny pogląd na daną sprawę.
Hejt mówi o hejterze
Na koniec – moje przemyślenia i obserwacje. Po pierwsze – hejterski komentarz rzeczywiście mówi nam więcej o hejterze niż o autorze postu. Po drugie, nie umniejszając badań, uważam, że czynnikami skłaniającymi hejtera do hejtu mogą być również:
nieumiejętność komunikowania się, w tym wyrażania konstruktywnej krytyki
własne kompleksy lub/i niedojrzałość emocjonalna
chęć wybicia się – im przykrejszy komentarz, tym większa szansa, że spotka się z odpowiedzią, a wówczas – stanie się bardziej widoczny (jako reklama dla profilu hejtującego – nieważne co o mnie myślą, ważne że mnie widzą)
*Założono, że nienawistne posty w Internecie to wypowiedzi wyrażające negatywny, obraźliwy stosunek; oceniający, ale nie zawierający konstruktywnej krytyki.
💙Mimo że w streskilerowej działalności, w gruncie rzeczy, rzadko spotykałam się z klasycznym hejtem, to często obserwuję takie komentarze na profilach influencerów. Moje marketingowe doświadczenie też wskazuje, że hejtowane może być dosłownie wszystko i wszyscy.
Chociaż najwiecej hejtu można podobno zaobserwować na Twitterze, to Facebook i Pinterest wyraźnie go gonią. Najmniej hejtu zaobserwowałam na Instagramie. 💙Jednak zanim skupię się na hejterach i reagowaniu na takie komenatarze, chcę podkreślić w tym poście jedną rzecz.
Ludzie mogą nie lubić tego, co robisz (i to jest OK)
👉Gdy robimy, publikujemy coś w Internecie, musimy zaakceptować to, że pewnej części społeczności może się to nie spodobać (i to jest normalne*). Nawet gdybyśmy hodowali piękne, wirtualne kwiatki. 😬Wiem, że to nić odkrywczego, ale wydaje mi się, że często o tym zapominamy. 👉Każda akcja rodzi reakcję. Gdy coś robisz, głównymi reakcjami są: aprobata, dezaprobata i obojętność. Tak już jest. Nie warto zakładać, że wszystko, co robimy się wszystkim spodoba. 👉Warto pamiętać, że ludzie mogą mieć inne zdanie (to jest ich wolność). Już na początku, warto być otwartym na zdanie innych i konstruktywną krytykę (ona daje nam spojrzenie z innej perspektywy i pozwala osiągnąć jeszcze lepsze rezultaty swoich działań). 🤔Jak Wy to widzicie? 🧠W ramach ciekawostki: ➡️1 cz. Harrego Pottera dostała od 153 osób 1 gwiazdkę na 10 na portalu lubimyczytac.pl ➡️film top#1 na filmweb.pl „Skazani na Shawshank (1994)” dostał 1 gwiazdkę od 0.6% osób oceniających *ale nie usprawiedliwia agresji słownej i realnej krzywdy którą wywołują hejterskie komentarze
https://streskiler.pl/wp-content/uploads/2021/10/Ludzie-moga-nie-lubic-tego-co-robisz-i-to-jest-OK.jpg640640Magda Grzeszykhttps://streskiler.pl/wp-content/uploads/2020/05/StresKiler-logo.pngMagda Grzeszyk2021-10-15 10:05:212022-03-17 16:10:09Ludzie mogą nie lubić tego, co robisz (i to jest OK)
🤔Dzisiaj pytanie do Was i chwila do refleksji. Jak reagujecie w obliczu ataku słownego, zarówno tego, w Internecie, jak i na żywo? Czy widzicie różnice w swojej reakcji między Internetem, a realem?
👉🏼I w końcu – która odpowiedź jest Waszym zdaniem najlepsza, a która najgorsza i dlaczego? Które są dobre, a które totalnie nie?
💥Agresja słowna ma moim zdaniem wiele wspólnego z hejtem, który widzimy w Internecie. Ten post jest chwilą do refleksji nad naszym zachowaniem wobec agresji słownej. Myślę, że może być to ciekawa rozkmina dla każdego z Was.
💔Hejt pośrednio lub bezpośrednio dotyka każdego, kto serfuje po Internecie; wzbudza silne emocje, a w skrajnych przypadkach może być przyczyną samobójstw. Dlaczego? Bo hejt jest rodzajem przemocy psychicznej, ma destrukcyjny wpływ na adresata, rani uczucia, co może nieść za sobą fatalne konsekwencje.
🗣Kiedyś myślałam, że hejt można ignorować, ale teraz wiem, że nie powinnam tego robić. Z perspektywy czasu i prowadzenia mediów społecznościowych mogę powiedzieć, że dojrzałam do tego, by spojrzeć na sprawę szerzej i poświęciłam więcej czasu na to zagadnienie. Planuję serię postów z związanych z hejtem – oto pierwszy z nich. Wiecie, czym hejt różni od krytyki i konstruktywnej krytyki (druga grafika)?
👉🏼Opracowałam, najlepiej jak umiałam, cechy charakterystyczne tych trzech sformułowań korzystając ze słownika języka polskiego i artykułów psychologicznych. Wzięłam też pod uwagę, jak hejt jest definiowany w badaniach.
🧐Temat nie jest taki oczywisty. Słowniki, encyklopedie podają czasami sprzeczne definicje, a sami naukowcy nie są jednomyślni co do definicji hejtu, czy hejterów, ponadto wskazują różnice między hejtowaniem, trollowaniem i cyberprzemocą:
„Nie ma nawet jednomyślnej zgody naukowców co do definicji (…) „nienawidzących” (przyp. hejterów), ponieważ terminy te zostały odniesione do szerokiego spektrum obraźliwych zachowań (Shepherd i in., 2015 ; Cook i in., 2018). Przede wszystkim warto podkreślić różnicę między hejtowaniem w sieci a innymi formami negatywnych działań w sieci. Np. celem mowy nienawiści jest wyrażenie pogardy i podważenie pozycji danej grupy społecznej (np. rasy, płci, narodowości) poprzez wyrażenie lekceważącej opinii na temat tej grupy, jej poszczególnych członków lub charakterystycznych dla niej wytworów (Nockleby, 2000). Nie uważa się zatem za mowę nienawiści wyrażania pogardliwej opinii na temat osoby, niezależnie od jej przynależności do danej grupy społecznej (Nockleby, 2000; Ortiz, 2019). Z drugiej strony hejtowanie w sieci niekoniecznie polega na wyrażaniu pogardliwej opinii o grupie społecznej. Może mieć charakter uwłaczający, nie odwołując się w żaden sposób do pozycji społecznej danej osoby lub przedmiotu i/lub zmierzając do obniżenia pozycji społecznej grupy. (…) Każde z trzech uwłaczających zachowań w sieci (tj. trollowanie, cyberprzemoc i mowa nienawiści) wiąże się z nieco innym profilem psychologicznym (Bishop, 2013 , 2014) [1].
Moim zdaniem: ❌Hejt nie jest stylem komunikacji. ❌Hejt nie pozostaje bez wpływu na jego adresatów. 💩Hejt to przemoc, agresja słowna 💩Nie istnieje „pozytywny” hejt – „w dobrej sprawie”
Chcecie coś dodać do tych sformułowań? Ja czytam czasami komentarze pod postami celebrytów i mnie boli to, co się dzieje.
Zbierałam się 20 lat do tego, by w końcu to zrozumieć! Pewnego dnia coś w mojej mózgownicy zaskoczyło, pewne elementy się dopasowały, a ja zrobiłam wielkie „ahaaa” ?
Jest tyle piękna i mocy w tym, by być autentycznym.? Szczególnie w świecie, który często nie postrzega nas, ludzi, jako osobne jednostki. Jesteśmy dziećmi i rodzicami, pracownikami i szefami, ale każdy z nas jest suwerenny.
?Tulipan nie zmienia się w ?różę, tylko dlatego, że pachnie inaczej. Nie muszę być taka, jak inni. Nie muszę się podlizywać komuś czy porównywać z innymi, ponieważ jestem cudownie wyjątkowa. ✨Ty też jesteś!✨?
Zrozumiałam, że trzeba żyć w zgodzie ze sobą i swoimi zasadami. Zawsze znajdzie się ktoś, kto mnie nie polubi i to jest OK. To właśnie jest część ludzkiego doświadczenia. ?♀️
I nie chodzi mi to o zwolnienie z odpowiedzialności za swoje czyny. Z natury jestem miła, ale gdy ktoś przekroczy granicę, musi się liczyć z tym, że nie dam sobie wejść na głowę. Niektórym osobom właśnie to się nie podoba. I te osoby mogą stracić do mnie sympatię. Ale wiecie co? Doszłam do tego, że jedyną osobą, o której względy powinnam zabiegać jestem ja?
https://streskiler.pl/wp-content/uploads/2020/06/miej-odwagę-być-nielubianą.jpg600600Magda Grzeszykhttps://streskiler.pl/wp-content/uploads/2020/05/StresKiler-logo.pngMagda Grzeszyk2020-06-26 19:15:242020-12-21 11:43:26Miej odwagę być nielubianą
We may request cookies to be set on your device. We use cookies to let us know when you visit our websites, how you interact with us, to enrich your user experience, and to customize your relationship with our website.
Click on the different category headings to find out more. You can also change some of your preferences. Note that blocking some types of cookies may impact your experience on our websites and the services we are able to offer.
Essential Website Cookies
These cookies are strictly necessary to provide you with services available through our website and to use some of its features.
Because these cookies are strictly necessary to deliver the website, refusing them will have impact how our site functions. You always can block or delete cookies by changing your browser settings and force blocking all cookies on this website. But this will always prompt you to accept/refuse cookies when revisiting our site.
We fully respect if you want to refuse cookies but to avoid asking you again and again kindly allow us to store a cookie for that. You are free to opt out any time or opt in for other cookies to get a better experience. If you refuse cookies we will remove all set cookies in our domain.
We provide you with a list of stored cookies on your computer in our domain so you can check what we stored. Due to security reasons we are not able to show or modify cookies from other domains. You can check these in your browser security settings.
Google Analytics Cookies
These cookies collect information that is used either in aggregate form to help us understand how our website is being used or how effective our marketing campaigns are, or to help us customize our website and application for you in order to enhance your experience.
If you do not want that we track your visit to our site you can disable tracking in your browser here:
Other external services
We also use different external services like Google Webfonts, Google Maps, and external Video providers. Since these providers may collect personal data like your IP address we allow you to block them here. Please be aware that this might heavily reduce the functionality and appearance of our site. Changes will take effect once you reload the page.
Google Webfont Settings:
Google Map Settings:
Google reCaptcha Settings:
Vimeo and Youtube video embeds:
Other cookies
The following cookies are also needed - You can choose if you want to allow them:
Privacy Policy
You can read about our cookies and privacy settings in detail on our Privacy Policy Page.