Negatywne komentarze i opinie innych – jak przestać rozpamiętywać?

Macie tak? Bo pamiętam, że u mnie dokładnie tak to wyglądało? Negatywna opinia, jak ziarnko grochu w bajce Andersena nie dawała mi zasnąć?‍?

Rozpamiętywanie negatywnych komentarzy jest zjawiskiem naturalnym, ponieważ jako ludzie, jesteśmy wrażliwi na opinie innych ludzi i często zwracamy uwagę na to, co mówią o nas inni. Jesteśmy też skłonni do zapamiętywania negatywnych informacji, ponieważ nasz umysł skupia się na tym, co może stanowić zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa, zdrowia lub dobra[1].

Z jednej strony, to naturalne, że chcemy dowiedzieć się, co inni myślą o nas i naszej pracy, ponieważ pomaga to nam ocenić nasze umiejętności i postępy. Jednak, kiedy skupiamy się jedynie na negatywnych komentarzach, zaniedbując pozytywne, zaczynamy postrzegać siebie i swoje działania w negatywny sposób.

Badania przeprowadzone przez psychologów potwierdzają, że negatywne opinie i komentarze mają większą siłę oddziaływania na ludzi niż pozytywne. Zjawisko to nazywa się „negativity bias”. Jedno z badań przeprowadzonych w 2001 roku przez Roya Baumeistera i jego zespół (Baumeister, Bratslavsky, Finkenauer & Vohs, 2001) [2,3] wykazało, że negatywne wydarzenia mają większy wpływ na emocje, myśli i zachowanie niż pozytywne wydarzenia. Z kolei badania przeprowadzone przez Johana C. Karremansa i jego zespół (Karremans, Stroebe, & Claus, 2006)[4] pokazują, że negatywne opinie i komentarze mają większy wpływ na postrzeganie osób i zdarzeń niż pozytywne. 

Jeśli negatywne komentarze często wpływają na nasze emocje i postrzeganie siebie oraz swoich osiągnięć, to warto nauczyć się radzić sobie z takimi opiniami, zrozumieć ich przyczyny i skupić się na pozytywnych aspektach naszego życia i pracy, aby uniknąć negatywnych skutków emocjonalnych.

Jak więc radzić sobie z rozpamiętywaniem negatywnych opinii i komentarzy?

Pierwszym krokiem jest zrozumienie, dlaczego ktoś mógł wyrazić takie opinie. Często negatywne komentarze są wynikiem nieporozumień lub braku informacji, a nie faktycznej krytyki. Ważne jest, abyśmy skupili się na tym, co może nas pomóc w lepszym zrozumieniu sytuacji, a nie na tym, co nas rani.

Kolejnym krokiem jest skupienie się na pozytywnych aspektach naszego życia lub pracy. Zamiast rozpamiętywać negatywne opinie, powinniśmy docenić nasze osiągnięcia i sukcesy. Ważne jest, abyśmy pamiętali, że każdy ma prawo do swojego zdania, ale to nie oznacza, że musimy się z nim zgadzać lub brać go sobie do serca.

Ostatnim, ale bardzo ważnym krokiem, jest szukanie wsparcia ze strony rodziny, przyjaciół lub terapeuty. Rozmowa z bliskimi może nam pomóc spojrzeć na sytuację z innej perspektywy i zyskać nowe spojrzenie na sprawę. Terapeuta może pomóc nam w lepszym zrozumieniu naszych emocji i w radzeniu sobie z trudnymi sytuacjami.

Trafiłam jeszcze na ciekawy artykuł od VeryWellMind [5] , który podsuwa pomysły na radzenie sobie z negatywnymi komentarzami w social mediach:

  1. Mądrze wybieraj swoje platformy
  2. Unikaj czytania negatywnych komentarzy
  3. Miej silną postawę i trzymaj się swoich wartości
  4. Edukuj się
  5. Skoncentruj się na pozytywnych komentarzach
  6. Pozostaw pozytywne komentarze u innych twórców
  7. Ogranicz czas przed ekranem
  8. Znajdź inne hobby
  9. Skup się na nawiązywaniu relacji
  10. Udostępniaj pozytywne, interesujące Cię posty
  11. Unikaj negatywnych stron www
  12. Podchodź do komentarzy bardziej krytycznie
  13. Unikaj korzystania z Internetu, gdy doświadczasz nieprzyjemnych emocji
  14. Bądź świadomy, że algorytm jest skonfigurowany tak, aby pokazać Ci więcej tego, co Cię interesuje

Podsumowując, negatywne komentarze są częścią życia i nie można ich uniknąć. Ważne jest jednak, abyśmy nie pozwolili im zdominować naszego postrzegania siebie i naszych działań.

Inspiracja od Steinbergdrawcartoons

Źródła, jak zwykle, znajdziesz TU.

Sposoby na radzenie sobie z krytyką – wg dr Julie Smith

Czym jest krytyka i dlaczego różni się od hejtu pisałam tutaj. Dzisiaj chciałabym się skupić na sposobach radzenia sobie z nią. Dr Julie Smith w swojej książce „Jak zmienić złe dni na lepsze” podsuwa nam kilka rzeczy, na które powinniśmy zwrócić uwagę. m. in.:

  • rozwijanie umiejętności radzenia sobie z krytyką i skorzystania z niej (przy jednoczesnym zachowaniu poczucia własnej wartości),
  • przyjęcie otwartej postawy, która wspiera nasze postępy, dając sobie przestrzeń do popełniania błędów i uczenia się na nich,
  • ignorowanie krytyki odzwierciedlającej wartości innej osoby, które nie muszą lub nie są zbieżne z naszymi wartościami,
  • wybranie opinii, które są dla nas wartościowe i nad którymi warto się zastanowić i odpuszczenie pozostałych.

Co ja, w kwestii krytyki, mogę dodać od siebie po kilku latach w sieci to:

  1. Zachowaj spokój. Krytyka może być bolesna, ale pamiętaj, że nie zawsze musi mieć rację. Przejrzyj komentarz lub sugestię i spróbuj zrozumieć, dlaczego została ona wyrażona. Czy ma ona uzasadnienie? Czy jest na miejscu? Czy może być ona konstruktywna? Jeśli tak, zastosuj ją do swojego rozwoju.
  2. Bądź otwarty na krytykę. To może dostarczyć wartościowych wskazówek i sugestii, które pomogą Ci stać się lepszym w tym, co robisz. Pamiętaj, że krytyka nie jest atakiem osobistym i może być skierowana na konkretne aspekty Twojego działania, a nie na Ciebie jako osobę.
  3. Spróbuj spojrzeć na krytykę z innej perspektywy i zastanów się, jakie korzyści mogą wyniknąć z uwzględnienia jej w swoim działaniu.
  4. Ucz się na błędach. Krytyka może być trudna do przyjęcia, ale może też dostarczyć cennych lekcji. Spróbuj zrozumieć, co poszło nie tak i co możesz zrobić, aby uniknąć tego w przyszłości. Wykorzystaj ją do swojego rozwoju.
  5. Znajdź wsparcie. Krytyka może być trudna do przyjęcia, ale pamiętaj, że nie musisz radzić sobie z nią sam. Szukaj wsparcia wśród rodziny, przyjaciół, mentorów lub specjalistów. Porozmawiaj z nimi o swoich obawach i trudnościach, a być może otrzymasz cenne rady i wskazówki.
  6. Jeśli to hejt/przemoc słowna, obierz strategię, która jest najlepsza dla Ciebie. Możesz zignorować, zgłosić, zablokować osobę lub (kulturalnie) odpisać (ja preferuje konfrontację w formie sarkazmu). W przypadku przemocy, możesz zgłosić ją na policję. Pamiętaj, że hejt świadczy o osobie, która go wyraża, nie o Tobie. Każdy człowiek jest wartościowy i ma coś wyjątkowego do zaoferowania. Twoje umiejętności, pasje i doświadczenia sprawiają, że jesteś cennym elementem społeczeństwa. Każdy z nas ma swoje mocne strony oraz obszary, w których może się rozwijać i osiągać sukcesy.

Jak radzić sobie z hejtem w sieci – strategia StresKilera

W jednej z moich insta-ankiet 46% mojej społeczności odpowiedziało, że spotyka się z hejtem kilka/kilkanaście razy w tygodniu i 52% z nich raczej kiepsko sobie z nim radzi.

Co zrobić, gdy hejt dotyka Ciebie? Gdy opublikujesz wpis, zdjęcie lub film, który zostanie prześmiewczo, poniżająco, wulgarnie lub agresywnie skomentowany? Jak odpowiedzieć na atak słowny, by wyjść z tego z twarzą? I czy w ogóle odpowiadać na małostkowe i krytykanckie komentarze?

Z tego artykułu dowiesz się, jakie są moje odpowiedzi na powyższe pytania.

Od dawna chciałam poruszyć temat hejterskich komentarzy (dalej zwanych „hejtem”) umieszczanych w Internecie, bo mam poczucie, że jest mało odpowiedzi na temat tego, jak sobie z nim radzić. Przewijają się dwie główne: blokować i ignorować. Ja nie do końca się z tym zgadzam, nie w każdym aspekcie. Ten artykuł rozbiera hejt na czynniki pierwsze i wskazuje moje techniki radzenia sobie z nim. Z tego wpisu dowiecie się m.in.:

  1. Co wiem o hejcie w sieci?
  2. StresKilerowa strategia na hejt
  3. Dlaczego odpisuję na hejterski komentarz?
  4. Konfrontacja + przykłady
  5. Doza empatii dla hejtera

W poprzednich wpisach zrobiłam krótki wstęp do tematu:

Co wiem o hejcie w sieci?

Jestem marketerką, kreatorką i konsumentką treści. Zawodowo zajmuję się tworzeniem strategii, postów i reklam w social mediach dla różnych marek, a prywatnie często udzielam się na facebookowych grupach dot. sprzedaży samochodów i nieruchomości. Prowadzę też profile „StresKiler” na Facebooku, Instagramie, Pintereście.

W pracy i na większości mediów społecznościowych korzystałam z wielu polecanych rozwiązań do walki z hejtem: ignorowałam, usuwałam i ukrywałam komentarze, konfrontowałam się (często nieudolnie) i blokowałam hejterów. Niektóre zabiegi pomagały, ale niektóre sprawiały, że czułam się z tym fatalnie. Gdy usuwałam komentarze, czułam, że ktoś mnie krzywdzi, a ja nie mogę na to odpowiednio zareagować. Nie rozumiałam tego, jak ignorowanie ma załatwić sprawę, skoro czuję niepokój i nawracające natrętne myśli.

To, co tutaj przedstawię, to tylko moja strategia. Nie mówię, że jest dobra dla wszystkich. Jest dobra dla mnie i opracowana na bazie moich doświadczeń. Wiem, że w silnych emocjach ciężko jest podejmować decyzje, dlatego pomyślałam, że zbuduję coś obrazowego, a zarazem konkretnego, czyli streskilerową strategię na hejt. Wierzę, że Wam również może się przydać, ale zachęcam do przemyślenia tego tematu samodzielnie.

Chcę, aby dla każdego twórcy (małego i większego) hejt był odczuwany, jak ukłucie komara (nieprzyjemne, dokuczliwe, ale do zniesienia), a nie powodował ataków lęku, potliwości, stresu i poczucia, jakby ktoś kopnął nas w brzuch.

Chcę, żebyś wiedział/a, że jesteś wartościowy/a (nikt nie może tego zmienić) i nigdy, nigdy, nigdy nie jesteś w tym sam/a. To, że nie umiesz radzić sobie z hejtem nie oznacza, że jesteś słaby/a. Spójrzmy prawdzie w oczy – hejt to „miękka” postać cyberprzemocy. Jeżeli hejt powoduje, że czujesz się źle, możesz zgłosić ten problem do administratorów serwisu, opiekunów lub zasięgnąć indywidualnej porady psychologa. Jest wiele osób i instytucji, które chętnie i bez oceniania pomogą Ci przez to przejść.

StresKilerowa strategia na hejt

Po przydługim wstępie lecimy dalej. Oto mój algorytm na hejt.

1) Jaki mam humor?

Zanim w ogóle usiądę do czytania komentarzy w mediach społecznościowych, biorę oddech i zastanawiam się, jak się teraz czuję w skali 1 do 10 (gdzie 1 – bardzo źle; 10 – bardzo dobrze). Jeżeli jestem w przedziale 1-6 to w ogóle nie włączam mediów społecznościowych. Zastanawiam się natomiast, co jest przyczyną takiego samopoczucia i jak mogę je poprawić. Poświęcam ten czas, by zadbać o siebie najlepiej, jak potrafię. Fejsbuki mogą poczekać. W myśl za tym, jeżeli jestem w przedziale 7-10, to przyzwalam sobie na kontakt ze światem wirtualnym. Taki zabieg chroni mnie przed pogorszeniem sobie humoru + pozwala realistycznie spojrzeć na rzeczywistość. Nie wiem, jak Wy, ale ja jak jestem niewyspana i głodna, to wszystko wydaje mi się 2x bardziej drażniące.

2) Jak się czuję z tym, co przeczytałam?

Czytam komentarze i najpierw odpowiadam na te przychylne, aprobujące, pytające. Jeżeli natrafiam na konstruktywną krytykę, zastanawiam się nad tym, co mogę zmienić, wyciągam wnioski i odpisuję. Jednocześnie obserwuję, jak się czuję, z tymi, w których osoby wyrażają swoje nieprzychylne opinie, nieproszone rady, uwagi i dezaprobatę. Potem zastanawiam się, czy dana osoba jest życzliwa i kompetentna? Co jej komentarz mówi o niej samej? Czy mówi o mnie, czy o temacie, który poruszam? I najważniejsze – chwila do refleksji nad swoim postem/wpisem – bo być może (choć nie miałeś takiego zamiaru) kogoś uraził. Jeżeli na trafiam na krytykujący lub/i krzywdzący komentarz lub inny, z którym czuję się dziwnie, nieswojo, źle idę do pkt. 3.

3) Chwila na ochłonięcie

Zanim zareaguję, sprawdzam swój stan emocjonalny i fizyczny. Ma tutaj miejsce metoda pauzy – przed reakcją, zastanawiam się, jakie towarzyszą mi emocje. Co się dzieje w moim ciele? Czy czuję adrenalinę, napięcie, nudności, poczucie winy, wstyd – jakbym zrobiła coś złego? Jeżeli tak, moje ciało i emocje mówią mi, że nie jestem bezpieczna.

Złość i gniew, lęk, strach nie zawsze są dobrymi doradcami. Staram się więc je zauważyć i zaakceptować. Poświęcam kilka minut na oddychanie. Nie podejmuję emocjonalnych decyzji, bo po dłuższym przemyśleniu mogę zdać sobie sprawę, że nie warto odpowiadać. Naprawdę lepiej poczekać, niż odpisywać w emocjach, a potem to kasować (coś o tym wie Kanye West 🙂 Trzymam się więc strategii i przechodzę do pkt 4.

4) Zaczynamy od piramidy (hierarchia krytyków)

Gdy zrobiłam sobie przestrzeń do działania, mogę podjąć następne kroki. Idąc za pomysłem Ann Friedman[1], stworzyłam swoją Hierarchię Krytyków. Celem piramidy jest przedstawienie hierarchii autorów wszystkich nieprzychylnych komentarzy, z jakimi możemy spotkać się w Internecie. I tak oto, szczera krytyka ze strony przyjaciela nie stoi w parze z oblanym jadem hejtem nieznajomego. Taka segregacja jest mocno obrazowa i mi osobiście bardzo pomaga. Im niżej krytyk znajduje się w piramidzie, tym mniej wartościowy dla mnie jest jego komentarz. Teraz tylko pytanie, jak nisko jest Twój krytyk w tej hierarchii? 🙂

hierarchia krytyków

5) Hejtrix – czy to krytyka, cyberprzemoc, czy hejt?

Skoro już wiem, z kim rozmawiam, mogę teraz przejść do sklasyfikowania danego komentarza. Gdy to określę, łatwiej mi podjąć odpowiednie działanie. Wobec tego narysowałam swój Hejtrix – czyli sieć krytyki. Spoglądam na grafikę i wiem, gdzie go przyporządkować. Warto wiedzieć, że nie każdy jest mistrzem w tworzeniu słów. Surowy komentarz nie musi być krzywdzący i szkodliwy. Można rozważyć to, co chciał przekazać autor i wyciągnąć z tego lekcję. Pytanie pomocnicze przy tym puncie: jakie twoim zdaniem intencje stoją za tym komentarzem?

hejtrix

6) Co odpowiedzieć na hejt? Odpisać, czy nie odpisać – oto jest pytanie.

Gdy już przyporządkowałam komentarz, mogę wybrać reakcję. Dobrze wiedzieć jest, jakie w ogóle mamy opcje. Wypisałam je poniżej. 

Podstawowe reakcje na #nieprzychylny komentarz:

  1. zignorować
  2. zgłosić komentarz
  3. usunąć lub ukryć komentarz (w niektórych mediach społecznościowych jest opcja ukrywania)
  4. zablokować osobę
  5. odpisać na komentarz publicznie
  6. odpisać na komentarz w wiadomości prywatnej (na priv)
  7. w ogóle wyłączyć możliwość dodawania komentarzy pod swoim filmem lub postem
  8. podjąć czynności prawne

Ja, wybrałam dla siebie następujące reakcje. Wszystko, co poniżej jest subiektywne i relatywne, ale na tej podstawie możesz przygotować swój Hejtrix i odpowiednią dla siebie strategię:

hejtrix 2

Teraz krótko wyjaśnię ten obrazek i skróty myślowe:

*piszę priv = kontaktuję się w wiadomości prywatnej

CYBERPRZEMOC

gdy komentarz jest szkodliwy, agresywny lub wulgarny i nieracjonalny – jak: zastraszanie, poniżanie i szykanowanie – takie działanie zazwyczaj jest karalne, a wówczas mamy prawo zgłosić do do organów ścigania; wpierw trzeba jednak zabezpieczyć dowody, dlatego robię zrzut ekranu, następnie kontaktuję się ze sprawcą w wiadomości prywatnej, przedstawiając mu sytuację i moje oczekiwania, jeżeli to możliwe to zgłaszam do administratorów serwisu daną osobę i jej komentarz lub, gdy mam taką możliwość, blokuję ją i usuwam lub ukrywam komentarz sama.

Jak widzicie na grafice, jest cienka granica między cyberprzemocą a hejtem, bo wg mnie hejt się w dużej mierze do cyberprzemocy się zalicza. Jednak wciąż jest on jej „lżejszą” formą, a niektóre jego formy nie są (jeszcze) karalne, dlatego rozdzielam te dwie rzeczy.

Rozwiązanie: robię screena, konfrontuję się w wiadomości prywatnej, blokuję osobę, zgłaszam i//lub usuwam lub ukrywam komentarz

HEJT

gdy komentarz jest nieracjonalny, a do tego: złośliwy, obraźliwy, zaczepny, wrogi, arogancki, uszczypliwy, drwiący, manipulujący, szydzący, ośmieszający, pogardliwy;

Rozwiązanie: odpisuję na komentarz (gdy budzi on we mnie nieprzyjemne uczucia) lub ignoruję i usuwam komentarz (gdy jest dla mnie „jak ugryzienie komara”, nieprzyjmeny, ale raczej obojętny); jeżeli ktoś hejtuje regularnie, to uznaję to za stalking i postępuję wg cyberprzemocy

ATAK SŁOWNY

gdy komentarz jest szkodliwy (j.w), ale jest rzeczowy, logiczny; ktoś mógłby to również nazwać hejtem, ale ja postanowiłam się to rozdzielić dla własnej wygody; Czy komentarz może być agresywny i rzeczowy? Wydaje mi się, że tak, np. gdy ktoś odnosi się do faktów w wulgarny sposób. Przykład? „Według danych GUS ceny produkcji sprzedanej przemysłu w kwietniu 2021 r. wzrosły w stosunku do marca 2021 r. o 0,5 %. Naucz się myśleć logicznie, baranie jeden.”

Rozwiązanie: konfrontuję się w wiadomości prywatnej i usuwam komentarz lub odpisuję na komentarz (w zależności od relatywnej i subiektywnej szkodliwości komentarza)

KRYTYKANCTWO

gdy komentarz jest nieracjonalny, niemerytoryczny, ale nieszkodliwy i nieagresywny; krytyka dla krytyki

Rozwiązanie: ignoruję

KRYTYKA

gdy komentarz zawiera krytykę lub konstruktywną krytykę, jest racjonalny, merytoryczny; może być oschły lub życzliwy, ale jest raczej nieszkodliwy i nieagresywny;

Rozwiązanie: odpisuję na komentarz (jeśli uważam, że ktoś może mieć rację, biorę to pod uwagę)

Dlaczego odpisuję na hejterski komentarz?

Przede wszystkim dlatego, że wcześniej czułam się źle ignorując krzywdzące komentarze. Miałam wrażenie, że moja bierność służy napastnikowi, a mnie nie przynosi żadnej korzyści – wręcz przeciwnie. Czułam, jakby ktoś mnie kopał w brzuch, a ja udawałam, że nic się nie stało. To nie działało, a alternatywą była konfrontacja.

„Poczucie niemożności właściwego zareagowania na przemoc innej osoby wobec nas napełnia nas frustracją, niepokojem, nieraz rodząc urazę.”

„Toksyczni ludzie” B.Stamateas

Wyszłam z założenia, że musimy wiedzieć, kiedy milczymy z mądrości, a kiedy ze strachu przed konfrontacją i wyrażeniem tego, co czujemy. Podjęłam decyzję, że dopiero, gdy wyrobię sobie grubą skórę, niektóre z nich będę ignorować i usuwać (a osobę zgłaszać). Doszłam do wniosku, że brak reakcji na hejt jest cichym przyzwoleniem na takie zachowanie i w pewnym momencie krzywdzenie może stać się „normalne”.

„Gdy większość z nas tylko biernie przygląda się temu, co robią hejterzy, ich zachowania stają się normą społeczną. Im zależy na publiczności, na poklasku. Dopiero jeśli tego nie dostaną, mogą dać za wygraną”

dr Wójcik psycholog z  Uniwersytetu SWPS Katowice; za swps.pl

Od kiedy konfrontuję każdy szkodliwy dla mnie komentarz, zauważam jak buduje mi się odporność na hejt. Przestałam się bać konfrontacji z hejterami i wyszłam ze schematu ofiary. Nadal towarzyszą mi nieprzyjemne uczucia, ale nie wpływają na mój dzień i ogólne samopoczucie.

Myślę, że ważny był tutaj również sposób konfrontacji. Czytajcie dalej.

Konfrontacja, czyli jak odpisuję na komentarz

Konfrontację z hejterem musimy zrobić umiejętnie, inaczej możemy osiągnąć odwrotny skutek – w myśl: To, co karmimy, rośnie, a to, czemu nie dajemy uwagi, umiera. Chodzi o to, by zareagować na krzywdę i jednocześnie uciąć dyskusję (a przy okazji nie przejąć negatywnych emocji od hejtera).

Cel konfrontacji:

  • podjęcie reakcji na krzywdę,
  • zamknięcie dyskusji i ucięcie tematu,
  • skłonienie hejtera do refleksji, by następnym razem zastanowił się dwa razy, zanim napisze komentarz,
  • przećwiczenie swojej kreatywności i w długim terminie zwiększenie odporności na hejt.

Celem nie jest:

  • wejście w pyskówkę,
  • wyżycie swoich negatywnych emocji na hejterze,
  • udowadnianie obcej osobie swojej wartości (która nie podlega negocjacji),
  • ściągniecie atencji całego świata na tę osobę.

„Patrz… ale głupi jest ten hejter”kiepską opcją jest również rozgadywanie wszystkim wokół tego, co ktoś mi napisał. Próbowałam, ale to działa na mnie odwrotnie. Poświęcanie mu dodatkowej uwagi i obgadywanie tego, co się stało nie niesie żadnych korzyści. Konfrontacja sprawia, że oddaję energię tam, gdzie została wydana. Potem zajmuję się ważniejszymi sprawami.

Rodzaje konfrontacji + przykłady

1) neutralna dla cyberprzemocy, ataku słownego lub krytyki

„Twój ostatni komentarz „…” jest dla mnie krzywdzący, a zależy mi na zachowaniu dobrej i przyjaznej atmosfery na moim profilu. Czy mógłbyś go usunąć?”

  • używam jej w komentarzu w celu ucięcia tematu:

„Ja uważam inaczej”

„To Twoja opinia.”

„Dziękuję za Twoją opinię.”

Doceniam Twoją perspektywę

  • używam jej w wiadomości prywatnej do przekazania suchych faktów:

„Zostałeś zablokowany za używanie wulgaryzmów.”

„Zrobiłam screen tego, co napisałeś. To, co robisz, to cyberprzemoc, która jest karana art. 190a K.k. Proszę o natychmiastowe usunięcie komentarza.”

„Zgłaszam ten komentarz do administratorów serwisu, a Ciebie blokuję”

„Usuwam Twój komentarz, a Ty jesteś oficjalnie zablokowana.”

2) humorystyczna/sarkastyczna dla hejtu lub ataku słownego

  • używam jej w odpowiedzi na hejterski komentarz, jest to dla mnie najlepsza metoda na konfrontację, gdy komentarz jest uszczypliwy lub krzywdzący

Taka konfrontacja składa się zwykle z dwóch części:

I – potraktowanie komentarza z dystansem i potwierdzenie „zarzutów” (jeśli są) oraz

II – ironiczne odniesienie się do niego. Taka mieszanka zazwyczaj świetnie ukraca dyskusję. Po pierwsze dlatego, że gdy potwierdzam słowa hejtera, zabieram mu amunicję do dalszej dyskusji (co może mi jeszcze zrobić skoro potwierdziłam to, co napisał). Po drugie uwidaczniam jego hucpiarstwo i brak klasy, więc być może w przyszłości zastanowi się zanim cokolwiek komukolwiek napisze. Przykłady:

„Masz staro wyglądające ręce”„Tak, może dlatego, że często wyciągam je do pomocy innym. Jak tam Twoje?”

„Tym postem zniszczyłaś wszystko. Myślałem, że jesteś atrakcyjną kobietą. Już tak nie myślę.”„O nieee! Jak to? Przecież istnieję tylko po to, by Cię zadowalać. Co ja teraz pocznę?!”

„Żałosna jesteś, co to wgl za zdjęcie”„Może jestem, ale potrafię pisać „w ogóle”

„Wiesz, że w tym kostiumie widać ci cycki? hahah”„Tak. Nie ma za co.”

Można zastosować w odpowiedzi tylko drugi punkt i użyć silnego sarkazmu:

„Jak widać, kobiety nie są śmieszne”„Może zmienisz zdanie, gdy któraś zdecyduje się z Tobą porozmawiać.

„Idioci w tym kraju też są potrzebni.” „Nie są, ale chyba właśnie znalazłem jednego”

Jeśli nie masz kumpli, to nie jesteś introwertykiem, tylko problemem.” – „powiedział asstrowertyk :)”

Kojarzycie lekcję obrony przed czarną magią z 3 cz. Harrego Pottera? Ten moment, gdy prof. Lupin naucza, jak bronić się przed boginami? Bogin to stwór przyjmujący postać największego lęku osoby, która go widzi. Uczniowie Hogwartu konfrontowali się z nimi za pomocą zaklęcia Patronus i zmieniali sens kreacji stwora na humorystyczny. I tak: przed Neville’m pojawił się bogin w postaci Snape’a, którego uczeń zaklęciem przebrał w suknię swojej babci. Przed Ronem zaś wyskoczył wielki pająk, a ten zaklęciem założył mu rolki powodując, że stawonóg nie mógł chodzić.

Myślę, że to trochę oddaje postać i sens tej konfrontacji z hejterskimi komentarzami. Nie chodzi o wyśmianie, lecz okraszenie ironią i nutą humoru czemuś, co nas stresuje i niepokoi.

3) poważna dla cyberprzemocy, hejtu lub ataku słownego

  • używam jej, gdy wyłącznie wtedy, gdy ktoś realnie szkodzi wizerunkowi (pomówienie, zniesławienie, zastraszanie); mówi kłamstwa na mój (lub mojej marki) temat lub narusza moje prawa autorskie, wówczas traktuję to poważnie, włączam w sytuację prawnika, a sprawa przybiera na formalności;
  • najmniej lubiana metoda, bo nieumiejętnie prowadzona może podsycić hejt zamiast go ukrócić; pożera też mnóstwo czasu, pieniędzy i energii
  • przykładem może być głośna sprawa Dody:

Zdaje mi się, że wszystkie rodzaje konfrontacji zawierają element akceptacji – akceptacji sytuacji (tego, że ktoś *tak* o mnie myśli i *tak* o mnie napisał) i jednocześnie akceptacji siebie ze wszystkimi wadami i zaletami (bo moja wartość nie podlega negocjacji). Piszę tak, bo zauważyłam, że odpowiadanie na komentarze było dla mnie swoistym ćwiczeniem rozwojowym. Im więcej odpowiedzi, tym większa pewność siebie mi towarzyszyła i jednocześnie mniejszy stres. W tej chwili niektóre komentarze już nawet zaczynam ignorować, bo są dla mnie jak ugryzienie komara (a to było moim celem).

Doza empatii dla hejtera + autorefleksja

W różny sposób próbowałam sobie tłumaczyć zachowanie hejterów (Dlaczego hejtują?).

Jest mało badań na ten temat, dlatego dużo sama nad tym rozmyślałam i postawiłam kilka hipotez (abstrahując od poważnych zaburzeń, przemocy i patologicznych zachowań). Wydaje mi się, że każdy z nas tkwi w swoim porządku świata i gdy poznajemy coś nowego, innego; coś, czego nie rozumiemy – to budzi w nas lęk i strach. Wówczas mamy trzy główne ścieżki reakcji – atak, obojętność lub próba zrozumienia. Niektórzy tkwią w schemacie ataku. Na nowe lub niezrozumiałe dla nich rzeczy i punkty widzenia zawsze reagują atakiem, czego wynikiem jest hejt. Schemat ataku można zmienić na próbę zrozumienia, ciekawość, ale do tego potrzebna jest otwartość na innych.

Czasami też wyobrażam sobie hejterów, jako złe postaci z bajek/kreskówek. Wierzę, że hejterzy nie są źli do szpiku kości, jednak są toksyczni (ich zachowanie jest). Moim zdaniem warto wypracować sobie nastawienie, że hejt jest ich problemem, nie moim. To ich emocje zamieniły się w czyn, jakim jest hejterski komentarz, nie moje. To ich ból, nie mój. To ich problem, nie mój. Gdy w ten sposób przypisuję odpowiedzialność łatwiej mi dojść do czegoś najważniejszego – współczucia. Mogę wówczas zadać sobie pytanie: Przez co przechodzi ta osoba? Dlaczego musi coś takiego powiedzieć, żeby poczuć się lepiej? To pomaga się też zdystansować emocjonalnie od sytuacji i nie brać hejtu do siebie.

Tu też może nastąpić autorefleksja – Czy ja kiedykolwiek byłam hejterem? Na pewno. Chociażby jako dziecko, by sprawdzić, co się stanie, gdy postąpię w taki sposób. W życiu dorosłym, każdy musi sam zrobić sobie rachunek sumienia. Jeśli dojdziemy do wniosku, że nasze zachowanie może być toksyczne dla drugiej osoby, warto się nad tym pochylić. Szczególnie, gdy ma się takie przeświadczenie jak ja – że ludzie szczęśliwi nie hejtują, nie mają po co i nie tracą na to czasu.

Jeżeli nam zdarzy się napisać nieprzychylny komentarz, to powinniśmy zastanowić się, co czuliśmy i przez co przechodziliśmy w danej chwili. Metoda pauzy może uratować nas przed czynem, którego możemy potem żałować. Zastanówmy się wtedy – co nas tak poruszyło, że wynikiem jest nieprzyjemny komentarz. Jestem zdania, że na autorefleksję nigdy nie jest za późno. Z czasem może uda się przerobić i zmienić naszą komunikację. To przyniesie korzyści obu stronom.

Kluczem do lepszego życia jest wiedza, ale wiedza o sobie, obserwacja siebie i próba zmiany najpierw siebie samego.

Źródła, jak zwykle, znajdziesz TU.

Przeczytaj także…

Celebryci odpowiadają na hejt – zobacz jak

Cześć! W kolejnym wpisie, chcę Wam pokazać, jak artyści i celebryci odpowiadają na hejterskie komentarze. W tym artykule zobaczycie, jak hejterom odpowiada m.in.: Rihanna, Kylie Jenner, J. K. Rowling, czy ZAYN. Jeśli dotrwacie do końca, to obejrzycie także film, w którym Angelina Jolie opowiada, jak radzi sobie z hejterami w sieci.

Niestety wszystkie są po angielsku, ale zamieściłam instrukcje, jak przetłumaczyć je sobie na język polski.

Twitter – odpowiedzi na hejterskie komentarze

Kliknij w dany wpis i gdy przeniesiesz się na stronę, skorzystaj z przycisku „Przetłumacz tweeta”, by przeczytać wpis po polsku.

Hejterzy (czasami naprawdę) usuwają komentarze

1. Ciara

Poniższy wpis został skasowany przez hejtera. Jeden z followersów Ciary postanowił wyrazić otwarcie swoją opinię o jej uczestnictwie w pewnym ślubie, pisząc:

?? „Ciara. Nie powinnaś tego robić. Za bardzo cię szanujemy. Bycie na gejowskim weselu to jedno, a połączenie ich w parę jest jeszcze większym grzechem. Kochamy cię, ale to jest złe”.

Ciara, która otwarcie przyznaje, że jest chrześcijanką, odwzajemniła krytyczny komentarz:

?? „Po pierwsze, chrześcijanie nie osądzają. Po drugie, #MusiszSięUspokoić” – napisała[1].

The fan told Ciara she "shouldn&squot;t be doing this," in reference to the gay wedding.

2. Rihanna

Kolejnym przykładem są wpisy Rihanny. Ten na Twitterze został opublikowany także na Instagramie. Pod nim, wg Metro UK[2], pewien fan napisał:

„Ur forehead shines brighter than my future,”

?? „Twoje czoło błyszczy jaśniej niż moja przyszłość”

Oczywiście Rihanna odpisała: „There’s still hope for you then.”

?? „A więc jeszcze jest dla ciebie nadzieja”

3. Nickelback

W tyle nie pozostają kapele rockowe. Ten komentarz jest bardziej trollerski niż hejterski, ale i tak go zamieszczę. Nickelback tak odpisał na komentarz (który został już usunięty)[3]:

?? Komentarz: „Winię Nickelback”

?? Odpowiedź: „My winimy ciebie. Nie jesteśmy pewni za co, ale to na pewno byłaś ty.”

Youtube – Angelina Jolie o hejcie i jak sobie z nim radzić

Na początek – Angelina Jolie o hejcie i hejterach. Przechodząc na YouTube, kliknij w dolnym pasku „napisy”, a następnie ikonę ustawień i wybierz napisy automatyczne, następnie „automatycznie tłumaczone na” i wybierz język polski.

Pozostawiam Wam te wszystkie odpowiedzi do zastanowienia i widzimy się niedługo w kolejnym, ostatnim już artykule o hejcie, w którym przedstawię swoje strategie.

Źródła jak zwykle znajdziesz TU.

Przeczytaj również…

Dlaczego hejterzy hejtują? Dlaczego hejtujemy?

Hejterzy będą hejtować, a Trolle będą trollololo

Powiedzenie „Haters gonna hate”, czyli „hejterzy będą hejtować” lub „hejterzy niech hejtują” weszło na stałe do internetowej nomenklatury. Ale – dlaczego hejterzy hejtują? Przejrzałam Internet, żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie i na przykład:

wyniki małego badania ankietowego „Haters Gonna Hate, Trolls Gonna Troll” zasugerowały mi, że trolling na Facebooku może być motywowany czerpaniem przyjemności z manipulacji innymi[1]. Tylko że… to badanie jest o trollach, a troll nie musi być hejterem. Troll „”zarzuca haczyk”, poruszając kontrowersyjny temat, często niepotrzebnie, aby wywołać kłótnię[2]”, ale nie zawsze hejtuje. Szukam więc dalej.

Trafiam na Twittera Adam Granta, który ostatnio udostępnił ciekawy artykuł naukowy [3] dot. dyskusji na temat polityki. Pięknie, bo co wywołuje więcej nienawiści niż rozmowy o polityce, prawda? 🙂 8 badań, ponad 8 tysięcy osób, wykorzystując międzynarodowe ankiety i eksperymenty behawioralne przyczyniło się do sformułowania wniosku, że wrogie dyskusje polityczne w Internecie odzwierciedlają wrogie zachowanie w ogóle, także offline. Grant pisze wprost: „Internet nie zmienia ludzi w trolle, tylko sprawia, że ich działania są bardziej widoczne.”

Aha, no dobra, grzebię dalej.

Kim są hejterzy?

Widzę badanie polskich naukowców [4] z 2020, którego celem było lepsze zrozumienie, kim są hejterzy w sieci. Bingo! Wzięło w nim udział 94 Polaków, fanów sportu. Czterdzieści sześć z nich wykazywało zachowania szerzące nienawiść*. Z pomocą Google tłumacza, czytam w nim:

„Staraliśmy się zbadać, czy pewne cechy psychologiczne mogą przewidywać zamieszczanie hejterskich komentarzy w Internecie. Nasze wyniki pokazały, że wysokie oceny w podskali Psychopatia były istotnym predyktorem publikowania w Internecie komentarzy szerzących nienawiść; natomiast wiek, płeć, wysokie oceny w skalach: Frustracja, Zazdrość, Narcyzm, Makiawelizm i Satysfakcja z życia były nieistotnymi predyktorami(…). Ponadto wysoki poziom frustracji i niska satysfakcja z życia były wcześniej wiązane z agresją (Valois i in., 2006 ; Breuer i Elson, 2017). Spodziewaliśmy się zatem, że obie cechy będą powiązane z agresją werbalną (hejtowaniem w Internecie), ale w niniejszym badaniu nie zaobserwowano takich związków. Analiza wykazała, że ​​istnieje jedynie słaby, pozytywny związek między zazdrością, a hejterskimi komentarzami(…).”

OK. Klikam jeszcze w artykuł na psycholog-pisze.pl opisujący badania z 2013 [5] dot. osobowości „hejtującej”:

„Badania sugerują, że może to być wynikiem nowego aspektu osobowości: jak bardzo ludzie są predysponowani do lubienia lub nielubienia czegoś, nawet jeśli nic o tym nie wiedzą. By to określić, badacze zapytali osoby badane o wiele różnych rzeczy, które nie były ze sobą połączone. Badacze odkryli wiele wariacji pomiędzy ludźmi, ale na poziomie ogólnym, badani podzielili się na lubiących i hejterów. Innymi słowy, jedni lubią coś, nawet jeśli czegoś nie do końca znają, a niektórzy po prostu wszystkiego nienawidzą. Obojętnie co by to miało być.[6]”

I koniec. Więcej ciekawych informacji nie znajduję. W gruncie rzeczy badań na temat hejterów jest mało. Jeżeli dotarliście do ciekawych źródeł, podzielcie się proszę w komentarzach.

Do wstępnych wniosków każdy z nas może dojść sam. Celowo nie przedstawiam tu pełnej charakterystyki hejtera, ponieważ wartościowych publikacji na ten temat jest nadal za mało. Badania na <100 osobach mogą nam pokazać jedynie wstępny pogląd na daną sprawę.

Hejt mówi o hejterze

Na koniec – moje przemyślenia i obserwacje. Po pierwsze – hejterski komentarz rzeczywiście mówi nam więcej o hejterze niż o autorze postu. Po drugie, nie umniejszając badań, uważam, że czynnikami skłaniającymi hejtera do hejtu mogą być również:

  • nieumiejętność komunikowania się, w tym wyrażania konstruktywnej krytyki
  • własne kompleksy lub/i niedojrzałość emocjonalna
  • chęć wybicia się – im przykrejszy komentarz, tym większa szansa, że spotka się z odpowiedzią, a wówczas – stanie się bardziej widoczny (jako reklama dla profilu hejtującego – nieważne co o mnie myślą, ważne że mnie widzą)

*Założono, że nienawistne posty w Internecie to wypowiedzi wyrażające negatywny, obraźliwy stosunek; oceniający, ale nie zawierający konstruktywnej krytyki.

Źródła, jak zwykle, znajdziecie TU.

Przyp. 1) Ciekawy artykuł, na który trafiłam po publikacji: https://www.scienceofpeople.com/hate/

Przyp. 2) Ciekawy artykuł, na który trafiłam po publikacji: https://www.thecut.com/2013/01/haters-gonna-hate-whats-a-woman-to-do.html

Przeczytaj także…

Ludzie mogą nie lubić tego, co robisz (i to jest OK)

Ludzie mogą nie lubić tego, co robisz (i to jest OK)

?Mimo że w streskilerowej działalności, w gruncie rzeczy, rzadko spotykałam się z klasycznym hejtem, to często obserwuję takie komentarze na profilach influencerów. Moje marketingowe doświadczenie też wskazuje, że hejtowane może być dosłownie wszystko i wszyscy.

Chociaż najwiecej hejtu można podobno zaobserwować na Twitterze, to Facebook i Pinterest wyraźnie go gonią. Najmniej hejtu zaobserwowałam na Instagramie. ⁠

?Jednak zanim skupię się na hejterach i reagowaniu na takie komenatarze, chcę podkreślić w tym poście jedną rzecz. ⁠

Ludzie mogą nie lubić tego, co robisz (i to jest OK)


⁠?Gdy robimy, publikujemy coś w Internecie, musimy zaakceptować to, że pewnej części społeczności może się to nie spodobać (i to jest normalne*). Nawet gdybyśmy hodowali piękne, wirtualne kwiatki.⁠

?Wiem, że to nić odkrywczego, ale wydaje mi się, że często o tym zapominamy. ⁠

?Każda akcja rodzi reakcję. Gdy coś robisz, głównymi reakcjami są: aprobata, dezaprobata i obojętność. Tak już jest. Nie warto zakładać, że wszystko, co robimy się wszystkim spodoba. ⁠

?Warto pamiętać, że ludzie mogą mieć inne zdanie (to jest ich wolność). Już na początku, warto być otwartym na zdanie innych i konstruktywną krytykę (ona daje nam spojrzenie z innej perspektywy i pozwala osiągnąć jeszcze lepsze rezultaty swoich działań). ⁠

?Jak Wy to widzicie?⁠

?W ramach ciekawostki:⁠
➡️1 cz. Harrego Pottera dostała od 153 osób 1 gwiazdkę na 10 na portalu lubimyczytac.pl⁠
➡️film top#1 na filmweb.pl „Skazani na Shawshank (1994)” dostał 1 gwiazdkę od 0.6% osób oceniających⁠

*ale nie usprawiedliwia agresji słownej i realnej krzywdy którą wywołują hejterskie komentarze⁠

W obliczu ataku słownego, Twoja reakcja to…

?Dzisiaj pytanie do Was i chwila do refleksji. Jak reagujecie w obliczu ataku słownego, zarówno tego, w Internecie, jak i na żywo? Czy widzicie różnice w swojej reakcji między Internetem, a realem?

Atak słowny to forma przemocy.

??I w końcu – która odpowiedź jest Waszym zdaniem najlepsza, a która najgorsza i dlaczego? Które są dobre, a które totalnie nie?

?Agresja słowna ma moim zdaniem wiele wspólnego z hejtem, który widzimy w Internecie. Ten post jest chwilą do refleksji nad naszym zachowaniem wobec agresji słownej. Myślę, że może być to ciekawa rozkmina dla każdego z Was.

Hejt a krytyka, konstruktywna krytyka

?Hejt pośrednio lub bezpośrednio dotyka każdego, kto serfuje po Internecie; wzbudza silne emocje, a w skrajnych przypadkach może być przyczyną samobójstw. Dlaczego? Bo hejt jest rodzajem przemocy psychicznej, ma destrukcyjny wpływ na adresata, rani uczucia, co może nieść za sobą fatalne konsekwencje.

?Kiedyś myślałam, że hejt można ignorować, ale teraz wiem, że nie powinnam tego robić. Z perspektywy czasu i prowadzenia mediów społecznościowych mogę powiedzieć, że dojrzałam do tego, by spojrzeć na sprawę szerzej i poświęciłam więcej czasu na to zagadnienie. Planuję serię postów z związanych z hejtem – oto pierwszy z nich. Wiecie, czym hejt różni od krytyki i konstruktywnej krytyki (druga grafika)?

??Opracowałam, najlepiej jak umiałam, cechy charakterystyczne tych trzech sformułowań korzystając ze słownika języka polskiego i artykułów psychologicznych. Wzięłam też pod uwagę, jak hejt jest definiowany w badaniach.

?Temat nie jest taki oczywisty. Słowniki, encyklopedie podają czasami sprzeczne definicje, a sami naukowcy nie są jednomyślni co do definicji hejtu, czy hejterów, ponadto wskazują różnice między hejtowaniem, trollowaniem i cyberprzemocą:

„Nie ma nawet jednomyślnej zgody naukowców co do definicji (…) „nienawidzących” (przyp. hejterów), ponieważ terminy te zostały odniesione do szerokiego spektrum obraźliwych zachowań (Shepherd i in., 2015 ; Cook i in., 2018). Przede wszystkim warto podkreślić różnicę między hejtowaniem w sieci a innymi formami negatywnych działań w sieci. Np. celem mowy nienawiści jest wyrażenie pogardy i podważenie pozycji danej grupy społecznej (np. rasy, płci, narodowości) poprzez wyrażenie lekceważącej opinii na temat tej grupy, jej poszczególnych członków lub charakterystycznych dla niej wytworów (Nockleby, 2000). Nie uważa się zatem za mowę nienawiści wyrażania pogardliwej opinii na temat osoby, niezależnie od jej przynależności do danej grupy społecznej (Nockleby, 2000; Ortiz, 2019). Z drugiej strony hejtowanie w sieci niekoniecznie polega na wyrażaniu pogardliwej opinii o grupie społecznej. Może mieć charakter uwłaczający, nie odwołując się w żaden sposób do pozycji społecznej danej osoby lub przedmiotu i/lub zmierzając do obniżenia pozycji społecznej grupy. (…) Każde z trzech uwłaczających zachowań w sieci (tj. trollowanie, cyberprzemoc i mowa nienawiści) wiąże się z nieco innym profilem psychologicznym (Bishop, 2013 , 2014) [1].

Moim zdaniem:
❌Hejt nie jest stylem komunikacji.
❌Hejt nie pozostaje bez wpływu na jego adresatów.
?Hejt to przemoc, agresja słowna
?Nie istnieje „pozytywny” hejt – „w dobrej sprawie”

Chcecie coś dodać do tych sformułowań? Ja czytam czasami komentarze pod postami celebrytów i mnie boli to, co się dzieje.

Źródła znajdziecie TU.

Przeczytaj także…