Metoda małych kroków

Metoda małych kroków

?Zawsze gdy napotkam na wyzwania lub sytuacje wydające się trudne lub przerażające, rozbijam je na mniejsze kroki. Skupiam się na pierwszym stopniu przed sobą, unikając patrzenia na całą „klatkę schodową”, by uniknąć nadmiernego stresu.? To podejście pomaga uniknąć poczucia przytłoczenia i zniechęcenia?, które może wynikać z myślenia o rozwiązaniu całego problemu/ zadania naraz.

Filozofia kaizen również podąża tą drogą. Jedna z jej zasad opiera się na wprowadzaniu zmian małymi krokami, aby zminimalizować strach przed dużymi zmianami. Poprzez podejmowanie drobnych, konkretnych kroków, zapewniamy sobie też stały rozwój i stopniowo osiągamy nasze cele.✌

✨Ja wykorzystuję metodę małych kroków zawsze wtedy, gdy napotykam uczucie przytłoczenia. Skupiam się wtedy na działaniach, które mogę podjąć ?dzisiaj?, zamiast martwić się tym, co wydarzy się za miesiąc. Koncentruję się na teraźniejszości i rozwiązuję problemy krok po kroku i dzień po dniu. Ale myślę, że dobrze jest wdrożyć takie podejście również w rozwoju, np. gdy uczymy się czegoś nowego✨⁠?

Czy Wy również stosujecie takie podejście? ? Pomaga Wam?

Wartość autentyczności w świecie perfekcji

perfekcja vs autentyczność

?W dzisiejszym świecie, gdzie naciski społeczne i oczekiwania są wysokie, często znajdujemy się w pułapce perfekcyjności. Starannie kreujemy nasze życie, obrazy na mediach społecznościowych ukazujące idealne chwile, a oczekiwania społeczne nakazują nam być bezbłędnymi. Jednak w tej gonitwie za perfekcją, czasami tracimy z oczu jedną z najważniejszych (jak dla mnie) wartości – autentyczność.

Bycie autentycznym oznacza bycie sobą w pełnym tego słowa znaczeniu. To (życzliwe!) wyrażanie naszych prawdziwych uczuć, myśli i przekonań bez obaw o to, jak zostaniemy odebrani przez innych. Oznacza to również zrozumienie, że jesteśmy ludźmi i że czasami po prostu popełniamy błędy i mamy słabe chwile. Autentyczność polega na byciu szczerym zarówno wobec siebie, jak i w relacjach z innymi.

W obliczu społecznej presji w dążeniu do perfekcji, którą kreują również media społecznościowe, autentyczność staje się niezwykle ważną wartością. Dlaczego? Ponieważ autentyczność daje nam wolność i prawdziwą satysfakcję. Kiedy jesteśmy autentyczni, nie musimy udawać, nie musimy grać roli ani spełniać cudzych oczekiwań. Możemy być sobą, w pełni zaakceptować siebie i cieszyć się prawdziwymi relacjami.

Autentyczność przynosi również autentyczne relacje z innymi ludźmi. Kiedy jesteśmy prawdziwi wobec siebie, przyciągamy ludzi, którzy akceptują nas takimi, jacy jesteśmy. Tworzymy autentyczne, pełne zrozumienia i wsparcia relacje, które są o wiele wartościowsze niż powierzchowne kontakty oparte na udawaniu.

Pamiętajmy, że autentyczność nie oznacza braku rozwoju czy rezygnacji z doskonalenia siebie. Nie oznacza też zamknięcia się w swojej jednej jedynej prawdzie. Chodzi o to, aby być otwartym na nowe, rozwijać się, ale w oparciu o nasze prawdziwe wartości, marzenia i cele, a nie oczekiwania społeczne. Kiedy jesteśmy autentyczni, możemy budować na swoich mocnych stronach, zdobywać doświadczenia i rozwijać się w sposób, który jest zgodny z naszą prawdziwą naturą.

Dzisiaj więc zachęcam Was do odważnego przyjęcia swojej autentyczności. Autentyczność jest jedną z moich najważniejszych wartości życiowych. Wartością piękną, która przynosi głębsze zadowolenie i pełniejsze życie. ?

*Idealni ludzie*

Przychodzę dzisiaj do Was z tezą, której chyba nie trzeba udowadniać. Nie ma idealnych ludzi.

To jest jedna z niewątpliwych prawd życiowych. Bez względu na to, jak bardzo staramy się być doskonali, zawsze będziemy mieć swoje wady, słabości i niedoskonałości, a akceptacja naszej ludzkiej natury może nam jedynie pomóc w radzeniu sobie z życiem.

Kiedy patrzymy na ludzi z zewnątrz, często widzimy jedynie ich pozytywne strony. W mediach społecznościowych ludzie prezentują tylko swoje najlepsze zdjęcia i sukcesy, co sprawia, że wydaje się, że ich życie jest idealne. Jednak każdy z nas ma swoje problemy, zmagania i chwile słabości. Nikt nie jest nieomylny.

Nawet ludzie, którzy wydają się doskonali, mają swoje wady. Często kryją je za fasadą doskonałości, aby nie pokazywać swojej prawdziwej natury. Jednak takie postępowanie tylko powoduje jeszcze większe napięcie i stres, ponieważ próba utrzymania pozorów jest bardzo wymagająca emocjonalnie.

Jednym z najważniejszych kroków do zaakceptowania swojej niedoskonałości jest zrozumienie, że wszyscy popełniamy błędy. To naturalne, że czasami podejmujemy złe decyzje lub zachowujemy się niewłaściwie. Ważne jest, aby uczyć się na błędach i starać się podejmować lepsze wybory w przyszłości.

Moim zdaniem wszyscy jesteśmy na drodze do doskonałości, ale nie osiągniemy jej nigdy w pełni. Ważne jest, aby cieszyć się tą drogą i być wdzięcznym za to, co mamy w życiu. Zrozumienie, że nie ma idealnych ludzi, może nam pomóc w zmniejszeniu presji, której czasami doświadczamy. Możemy pozwolić sobie na bycie sobą i akceptować swoje wady, jednocześnie pracując nad tym, aby stać się lepszymi ludźmi.

Sztuka mówienia „nie” – wskazówki od dr Robyn Gobin

Sztuka mówienia „nie” polega na tym, aby umieć życzliwie odmawiać w sytuacjach, gdy nie chcemy lub nie możemy zrobić czegoś, co nam proponują.

Opanowanie sztuki odmawiania może być nie tylko skuteczną strategią zarządzania czasem, ale również sposobem na pielęgnowanie zdrowia psychicznego (może pomóc nam zwiększyć naszą pewność siebie, nauczyć się wyznaczać granice i szanować swoje potrzeby).

Jednak dla perfekcjonistów (takich jak ja), zadowalaczy innych i unikaczy konfliktów mówienie „nie” może być szczególnie trudne. W swojej książce, Dr. Robyn Gobin daje nam kilka wskazówek, jak odmawiać z klasą, które postanowiłam nam tutaj streścić.

Jeśli Twoja wewnętrzna odpowiedź brzmi „tak”

Czasami mówimy „tak”, kiedy w rzeczywistości chcemy odmówić tylko po to, by zadowolić innych lub uniknąć poczucia odrzucenia. Jednakże, częste stawianie potrzeb innych przed własnymi może ostatecznie spowodować, że sami siebie spychamy na dalszy plan. Zrozumienie, że mówienie „nie” nie czyni z nas złych ludzi, lecz wyraża jedynie szacunek dla naszego własnego dobra, jest kluczowe. Dlatego…

…kiedy czujesz pokusę, by powiedzieć „tak”, warto zadać sobie kilka pytań:

  • Czy naprawdę tego chcę?
  • Czy staram się uzyskać czyjąś akceptację lub aprobatę?
  • Czy próbuję w ten sposób uniknąć konfliktu lub zapobiec urażeniu czyichś uczuć?
  • Czy pragnę udowodnić coś sobie lub komuś innemu?
  • Dlaczego chcę to zrobić? Co chcę zyskać?

Jeśli którakolwiek z odpowiedzi na te pytania wskazuje, że Twoje pragnienie wykonania zadania jest dyktowane przez perfekcjonizm, warto skłonić się ku odmowie.

Jeśli Twoja wewnętrzna odpowiedź brzmi „nie wiem”

Jeśli nie jesteśmy pewni, co do odpowiedzi, warto dać sobie kilka godzin lub dni na odpowiedź, informując o tym pytającego. Czas pozwoli nam przemyśleć, czy jest to dla nas najmądrzejsza opcja. Możemy rozważyć wszystkie za i przeciw i podjąć decyzję zgodnie z naszymi wartościami, zamiast dokonywać wyboru opartego na emocjach, którego możemy później żałować.

Jeśli Twoja wewnętrzna odpowiedź brzmi „nie”

I w końcu… gdy zdecydujemy się odmówić, ważne jest, aby poinformować o tym od razu (bez dawania fałszywej nadziei), być uprzejmym i szczerym. Musimy być gotowi powiedzieć „nie” tym zadaniom, działaniom, zaproszeniom i propozycjom, na które po prostu nie mamy w tej chwili czasu, chęci, siły lub po prostu nie są dla nas priorytetem.

Ja się zgadzam z tymi wskazówkami, bo uważam, że warto pomagać innym, ale bez jednoczesnego zaniedbywania siebie. Nawet jeśli chcielibyśmy zająć się wszystkim, to często przez ograniczenie czasowe, nie mamy szans zrobić wszystkiego dobrze. Warto wtedy zdjąć sobie z karku stres i coś odpuścić.

Źródło: „Recepta na szczęście” Dr Robyn Gobin, Wydawnictwo Zwierciadło, 2022

Jak wygląda droga do sukcesu

droga do sukcesu

Tak właśnie wygląda droga do sukcesu. W tej podróży wszyscy doświadczamy serii niepowodzeń, dni, które nie idą po naszej myśli lub okresów całkowitej porażki. 

?Thomas Edison podjął blisko 10 000 prób, zanim wynalazł żarówkę.

?Abraham Lincoln przegrał wybory aż 5 razy, zanim został prezydentem Stanów Zjednoczonych.

?J.K Rowling została odrzucona przez 12 wydawców, zanim wydała „Harry’ego Pottera”

?Walt Disney usłyszał „nie” ponad 300 razy od potencjalnych sponsorów, zanim udało mu się otworzyć „Disneyland”.

?Chłopaki z The Beatles usłyszęli od jednej wytwórni muzycznych, że „Nie podoba nam się Wasze brzmienie, a muzyka gitarowa wychodzi z mody”.

?Coco Chanel usłyszała, że nie ma talentu, zanim zaczęła projektować stroje dla gwiazd Hollywood.

To nie jest jedna historia, to jest właśnie część wzorca, spójnego trendu, na który powinniśmy spojrzeć z szerszej perspektywy. 

Próbować. Wziąć lekcję. Próbować. Próbować dalej. Próbować więcej. Odpocząć. Zastanowić się. Próbować dalej. Wziąć lekcję. Próbować. Próbować dalej. W kółko, aż w końcu coś się wydarzy. Tak to działa. 

Okresy porażek nie są przyjemne, ale to część podróży. Nasz pierwszy mecz nie powinien być wgrany. Powinien nieść lekcję. Być okazją do nauki, rozwoju i doskonalenia się?

Budowanie nawyku – oczekiwania vs. rzeczywistość

budowanie nawyku

W sierpniu zauważyłam różnicę ? między oczekiwaniami a rzeczywistością budowania nowych nawyków. Wow… w tym procesie musimy być ekstremalnie wyrozumiali – dla siebie i innych.

Na przykład, gdy prosimy partnera/partnerkę o wkładanie brudnych rzeczy do zmywarki zaraz po zjedzeniu – nie oczekujmy, że *nagle* z dnia na dzień zmieni on/ona swój kilkuletni nawyk odkładania brudnych naczyń do zlewu. Wyrobienie nawyku wymaga czasu, a długość tego procesu różni się u każdego z nas i względem danej czynności (niektóre nawyki mogą powstać szybciej niż inne).

?Według niektórych badań [1] wyrobienie nowego nawyku zajmuje od 18 do 254 dni i te same badania wskazują, że potrzeba średnio 66 dni, aby nowa czynność weszła nam w krew.
Zmiana wymaga też determinacji, motywacji, wsparcia i systematyki. Zaczynajmy jak zwykle małymi krokami ?

☕Macie jakiś nawyk, który planujecie zbudować?

Źródło:

[1] Lally P, van Jaarsveld CHM, Potts HWW, Wardle J. Jak powstają nawyki: Modelowanie powstawania nawyków w świecie rzeczywistym . Eur J Soc Psychol . 2010;40(6):998-1009. doi:10.1002/ejsp.674

Przeczytaj także…